το ποτιστήρι μου, το κουβαδάκι μου, τα πεδιλάκια μου, τον εαυτούλη μου, τα προβληματάκια μου, τις έγνοιες μου, τις αγάπες μου, τις μουρμούρες μου και ουπςςςςςς έφυγα…..Βεργίνα, Δίον, μουσεία και πατημασίες στην Ιστορία κι ύστερα Πρέσπες και Νυμφαίο καλοκαιριάτικα, μια τζουφρα από την Ομορφούλα του βορρα, τη μπουγατσουπολη κι ύστερα λίγο Αμπελάκια και αγωνιστικές θύμησες ….
Ενας θυμός μπορεί τόσο αβίαστα να ξεσπάσει μέσα από μια ερωτική νότα μιας άλλης εποχής ;
«Οταν ο Σίμων στην παράκλησή μου
εφτιαξε τούτο το πορτρετο που τόσο θέλγει την ψυχή μου,
αν στην αγαπημένη εικόνα λαλιά και αισθήματα ειχε δώσει Συνέχεια
Η φωτο είναι άσχετη, μιας και αφορά τη γέννηση της Αφροδίτης Robert Leedy,
Επειδή τάχω κανει μαντάρα με τα τεχνικά και επειδή εχω κτυπησει ενα κυριακάτικο για την εφημερίδα, θα αναρτήσω μια κλαψουριάρικη αραδα :
Εχω την αισθηση ότι σε λιγα χρόνια, ενας μικρομεσαίος μισθωτός θα διαθετει το μισθό του για την πληρωμή της ΔΕΗ και της ΕΥΔΑΠ, ενδεχομένως δε και του ΟΤΕ. Η συζυγος, επίσης μικρομεσαία θα αναλάβει τα τρόφιμα κι αν υπάρχουν παιδιά, α, αυτά θα επωμισθούν ρόλο διασκεδαστή- γελωτοποιού για να υπάρχει και η σχετική ποιότητα στη ζωή της ευτυχισμένης ελληνικής οικογένειας.
Ρίτς, γκρινιάζουσα
Μια ειδησούλα που φοβάμαι ότι περνάει στα ψιλά, αλλά έχει μια ΣΗΜΑΣΙΑ, μα μια ΣΗΜΑΣΙΑ. Θυμάται κανείς το ρόλο της Γερμανίας και του Γκένσερ λίγο πριν ξεκινήσει ο διαμελισμός της Γιουγκοσλαβίας ; Πάνω που ‘πα πως ξανασυμπαθώ τους Γερμανούς
Αριστερα η μις Αλβανία, δεξιά ο Μπιλ και η παρέα του. Συνέχεια
Δεν βρήκα κάτι πιο εντυπωσιακό γι αυτόν τον παράξενο μοναχικό ηδονιστικό Σουηδό σκηνοθέτη. Ήταν από μόνος του καιόμενη βάτος, πυρακτωμένη ήπειρος.
Ριτς Συνέχεια
katarina Wagner, η δισσεγονή που εκανε το ντεμπούτο της στο Μπαϊρόιτ στις 25 Ιουλιου. Δεν προκάλεσε θύελλα χειροκροτημάτων με το ανέβασμα της αγαπημένης όπερας του Χίτλερ Αρχιτραγουδιστές της Νυρεμβέργης.
Ήμουν μικρή κι ανώριμη. Η κλασσική μουσική δεν ήταν του γούστου. Είχα μεγαλώσει με τα μουσικά , κυρίως ελληνικά ακούσματα της δεκαετίας του 70, είχα ποτιστεί ηθελημένα ή μη με τα τραγούδια που προετοίμαζαν την αποσύνδεση της πατρίδας από τη δικτατορία. Ο Θεοδωράκης, ο Χατζιδάκις, ο Λοΐζος, ο Λεοντής…κυλούσαν στο αίμα μου. Σε κάθε γωνιά της πόλης άλλαζα στίχο και μουσική, σε κάθε γωνιά περνούσα ασυναίσθητα από το ένα μουσικό βίωμα στο άλλο. Συνέχεια
One day Alice came to a fork in the road and saw a
Cheshire cat in a tree.
Which road do I take? she asked.
Where do you want to go? was his response.
I don’t know, Alice answered.
Then, said the cat, it doesn’t matter
.
rits
ΥΓ. Οχι δεν ζήλεψα ούτε την Κινέζα ηθοποιό, ούτε το Νίκο Δήμου.
Σκέφτηκα απλώς οτι τούτες οι μερες δεν έχουν βαρύτητα καθόλου. Βουλιάζουν στην ασημαντότητα κι ας καίγεται η Ελλάδα.
