ΜΠΑΡΜΠΑΡΑ
Θυμήσου Μπαρμπαρά
Έβρεχε χωρίς σταματημό στη Βρέστη εκείνη την ημέρα
Και περπατούσες χαμογελαστή
Χαρούμενη ευτυχισμένη μουσκεμένη
Μέσα στη βροχή
Θυμήσου Μπαρμπαρά
Έβρεχε χωρίς σταματημό στη Βρέστη
Και σε συνάντησα στην οδό Σιάμ
Χαμογελούσες
Κι εγώ χαμογελούσα
Θυμήσου Μπαρμπαρά
Εσένα που δεν σε ήξερα
Εσύ που δεν με ήξερες
Θυμήσου
Θυμήσου εκείνη την ημέρα
Μην ξεχνάς
Ένας άντρας προφυλαγόταν κάτω από ένα πρόθυρο
Και φώναξε το όνομά σου
Μπαρμπαρά
Κι έτρεξες προς το μέρος του μέσα στη βροχή
Μουσκεμένη ευτυχισμένη χαρούμενη
Και ρίχτηκες στην αγκαλιά του
Θυμήσου τό Μπαρμπαρά
Και μη μου θυμώνεις αν σου μιλάω στον ενικό
Μιλάω στον ενικό σε όλους όσους αγαπώ
Ακόμα κι αν δεν τους έχω δει παρά μια μόνη φορά
Μιλάω στον ενικό σε όλους όσους αγαπιούνται
Ακόμα κι αν δεν τους ξέρω
Θυμήσου Μπαρμπαρά
Μην ξεχνάς
Αυτήν την ήρεμη κι ευτυχισμένη βροχή
Πάνω στο ευτυχισμένο πρόσωπό σου
Πάνω σ’ αυτήν την ευτυχισμένη πόλη
Αυτήν τη βροχή πάνω στη θάλασσα
Πάνω απ’ τον ναύσταθμο
Πάνω απ’ το πλοίο τ’ Ουεσάν[1]
Ω Μπαρμπαρά
Τι σαχλαμάρα ο πόλεμος
Τι απέγινες τώρα
Μέσα σ’ αυτή τη βροχή σίδερου
Φωτιάς ατσαλιού και αίματος
Κι αυτός που σ’ έσφιγγε στην αγκαλιά του
Ερωτευμένα
Μήπως είναι νεκρός εξαφανισμένος ή ακόμα ακόμα ζωντανός
Ω Μπαρμπαρά
Βρέχει χωρίς σταματημό στη Βρέστη
Όπως έβρεχε πριν
Αλλά δεν είναι το ίδιο κι όλα καταστράφηκαν
Είναι μια πένθιμη βροχή τρομερή και λυπητερή
Δεν είναι πια η καταιγίδα
Φωτιάς ατσαλιού αίματος
Απλών νεφελωμάτων
Που ψοφάνε σαν τα σκυλιά
Σκυλιά που εξαφανίζονται
Στα νερά της Βρέστης
Και πάνε να σαπίσουν μακριά
Μακριά πολύ μακριά απ΄ τη Βρέστη
Που απ’ αυτήν δεν μένει πια τίποτα.
Πρόσωπα - Ρίτσα Μασούρα 
Το ανεβασα για μια καινουργια φίλη. Την Ελένη. Ευαίσθητη, εσωστρεφής, εντυπωσιακά σεμνή , σιδερωμένος καθωπρεπισμός, οπως λεει η ίδια. Της πάει η Μπαρμπαρα του Πρεβέρ; Δεν ξέρω. Διαβαζοντας το βιβλίο της «Αν μ αγαπας ,μη μ αγαπας «( εκδοσεις Αγκυρα ) νομίζω ότι θα πω ναι. Ας κρατήσω ομως μικρό καλάθι για λίγο καιρό ακόμη.
Ριτσάκι μου, τον λατρεύω τον Πρεβέρ! Λατρεύω την Barbara του, πηγαινοέρχομαι στην εφημερίδα με τον Ιβ Μοντάν να απαγγέλει «θυμήσου Barbara», αλλά πάνω απ’ όλα αγαπώ «Το τραγούδι του δεσμοφύλακα», ίσως επειδή πολύ έχω υποφέρει απ’ την αγάπη. Οφθαλμαπάτη το «καλοσιδερωμένο», πως το λένε, άμυνα, για να γλιτώσει η αντάρα από τα μάτια του κόσμου. Κάπως πρέπει να προφυλλάσσεται ο άνθρωπος, έτσι δεν είναι? Ε, εγώ… καλοσιδερώθηκα! Και καθόλου σεμνή, απελπισμένη. Επαιξα κι έχασα, να στο πω έτσι, το ματς ετελείωσε, τώρα βρίσκομαι στην παράταση, αυτό έχει και σεμνότητα, και σοβαρότητα και μη επιδίωξη και… χύμα στο κύμα, και τίποτα δεν έχει. Α και βεβαίως πολύ Πρεβέρ, έχει: «Είμαι όπως είμαι/ Είμαι φτιαγμένη έτσι/ Οταν θέλω να γελάσω/ Ξεσπάω ναι στα γέλια/ Αγαπώ αυτόν που μ’ αγαπά/ Είναι δικό μου λάθος/ που δεν είναι ο ίδιος/ Αυτός που αγαπώ κάθε φορά/ Είμαι όπως είμαι/ Είμαι φτιαγμένη έτσι/ τι άλλο θέλετε / Τι θέλετε από μένα// Τι σημαίνει αυτό για σας/ Αυτό που μου συνέβη/ Ναι κάποιον αγάπησα/ Ναι κάποιος μ’ αγάπησε/ Οπως τα παιδιά αγαπιούνται/ Αγαπιούνται αγαπιούνται…/ Γιατί με ρωτάτε/ Είμαι εδώ για να σας αρέσω/ Και δεν μπορώ ν’ αλλάξω διόλου». Αλλά μ’ αυτά και μ’ αυτά, πέρασε ο καιρός! Πρεβέρ κι από μένα, λοιπόν, αφιερωμένος στη Ρίτσα, άλεφ- ελένη (Ρίτσα μου καλή, πολύ σ’ ευχαριστώ)
νασαι καλό μικρό Αλεφ. Τίποτα δεν τελειώνει. Πώς μπορώ να σε πεισω ;
ριτς
Το «Μπουκέτο» του Ζακ Πρεβέρ (track 10 στο http://www.protogramma.com)
@ Πρωτογραμμα….Ευχαριστούμε πολύ για την ενημέρωση.
ριτς
Καλησπέρα!
Να προσθέσω και τη δική μου εκδοχή της μετάφρασης;
Σ;-))))
@ Μαυρος Γάτος….θερμές ευχαριστίες. Πολυ ευγενικό εκ μέρους σας
ριτς
Ο πρεβέρ τα σπάει… Σε ηλικια 16 ετών διάβασα σε σχολικό(!) βιβλίο της εποχής _μακρινής :-(_ το Quand tu dors και αποσβολώθηκα.
Toi tu dors la nuit_Moi j’ai de l’insomnie_Je te vois dormir_ ca me fait suffrir.
Τα ποιηματα του μου θυμίζουν παιδικά χαμόγελα.
@@@Καλησπέρα Σωτήρη. Ευχαριστώ για την προσθήκη. Γίνεται ακομη πιο ωραίος ο τύπος.
«Paris @ night»
for ever!!
το αγαπημένο μου ποιήμα, όλων του Πρεβέρ
Να θυμίσω στους φίλους της εξαίρετης αυτής γωνιάς, ότι η συγκεκριμένη εκδοχή του ποιήματος προήλθε από τα «παραΘέματα λόγου», την απόπειρα για διαδικτύωση της ενοριακής Βιβλιοθήκης μας ( http://parathemata.blogspot.com/2007/06/blog-post_19.html ) και είναι μετάφραση από σχετικό μελέτημα της Δέσποινας Καποδίστρια, πρωτοδημοσιευμένης πάντως στο περιοδικό «Τετράμηνα», αλλά και στο μπλογκ της: http://kapodistria.blogspot.com/2007/06/blog-post.html .
Αυτά, όχι ως διαφήμιση, αλλά για του λόγου το ακριβές και το δίκαιο του μεταφραστή.
Καλημέρα σε όλους, με δύναμη!
Π.Κ
θερμά ευχαριστούμε για τις διευκρινίσεις και τις παραπομπές.
Η συμβολή μας για τον Jacques Prevert
http://efhbos.wordpress.com/2008/11/05/prevert/
Ο ζ. Πρεβέρ είναι από τους αγαπημένους μου. Και κυρίως ένα μικρό ποίημα που νομίζω το λένε «κλουβί» Το είχα σε μια μικρή συλλογή και το έχασα και δεν μπόρεσα να το ξαναβρώ. Αν κανείς μπορεί να με βοηθήσει τον ευχαριστώ πολυ
το κλουβί!
το «διδάσκω» κάθε χρόνο στους αγαπημένους μαθητές…
καλό βράδυ!
Καλημέρα ! Χαίρομαι γιατί ο Πρεβέρ είναι σπουδαίος.