Τι σημαίνει και τι σηματοδοτεί η συμφωνία Αθήνας – Καϊρου

Υστερα από σχεδόν 15 χρόνια και 13 γύρους διαπραγματεύσεων μεταξύ Ελλάδας και η Αιγύπτου, οι υπουργοί Εξωτερικών Νίκος Δένδιας και Σάμεχ Σούκρι υπέγραψαν χθες στο Κάιρο συμφωνία μερικής (τμηματικής) οριοθέτησης θαλασσίων ζωνών. Ο Νίκος Δένδιας χαρακτήρισε τη συμφωνία ιστορική, αμοιβαία επωφελή, δίκαιη και «υποδειγματική, σημαντική για ολόκληρη την Ανατολική Μεσόγειο», που «έχει συναφθεί στο πλαίσιο του Διεθνούς Δικαίου, σέβεται τις πρόνοιες του Διεθνούς Δικαίου και του Δικαίου της Θάλασσας και τις σχέσεις καλής γειτονίας».

ΓΡΑΦΕΙ Ο ΝΙΚΟΛΑΣ ΖΗΡΓΑΝΟΣ ΣΤΗΝ ΕΦΣΥΝ

Η συμφωνία συμβάλλει στη σταθερότητα και την ασφάλεια στην περιοχή μας, επιλύει μια χρονίζουσα εκκρεμότητα, αλλά είναι και μια «συμφωνία μεταξύ δύο φιλικών γειτονικών χωρών που σέβονται την Ιστορία τους», όπως δήλωσε χαρακτηριστικά ο Ελληνας υπουργός Εξωτερικών, σημειώνοντας ότι «είναι το απολύτως αντίθετο του παράνομου, άκυρου και νομικά ανυπόστατου μνημονίου κατανόησης μεταξύ της Τουρκίας και της Τρίπολης».

Ο κ. Δένδιας τόνισε ότι «μετά την υπογραφή της συμφωνίας μας, το ανύπαρκτο μνημόνιο Τουρκίας-Λιβύης έχει καταλήξει εκεί που ανήκε από την πρώτη στιγμή: στον κάλαθο των αχρήστων», καθώς «επιβεβαιώνει και κατοχυρώνει το δικαίωμα και την επήρεια των νησιών μας σε υφαλοκρηπίδα και ΑΟΖ».

Στενότερες επαφές

Ο υπουργός Εξωτερικών εκτίμησε ότι οι σχέσεις της Ελλάδας και της Αιγύπτου περνούν σε μια νέα φάση στενότερων επαφών και πως «έχουν τεθεί οι υγιείς βάσεις για να συνεχίσουμε μαζί, συντονισμένα, να αντιμετωπίζουμε τις κοινές προκλήσεις στο ευρύτερο περιβάλλον μας».

Ο κ. Δένδιας έστειλε και μήνυμα προς την Αγκυρα: «Η σημερινή (σ.σ.: χθεσινή) υπογραφή είναι ένα δείγμα αποφασιστικότητας και από τις δύο πλευρές. Ενδειξη της κοινής ανάγνωσης που υπάρχει από την Ελλάδα και την Αίγυπτο για τα όσα συμβαίνουν στην περιοχή μας. Η Ελλάδα θα συνεχίσει να κινείται με την ίδια αποφασιστικότητα με στόχο τις οριοθετήσεις και με τις υπόλοιπες συνορεύουσες χώρες μας, στο πλαίσιο πάντοτε του Διεθνούς Δικαίου και του Διεθνούς Δικαίου της Θάλασσας. Η Ελλάδα καλεί όποια άλλη χώρα της περιοχής το επιθυμεί να ακολουθήσει το παράδειγμα της συμφωνίας αυτής που υπογράψαμε σήμερα (σ.σ.: χθες) και της αντίστοιχης που υπογράψαμε πριν από λίγους μήνες με την Ιταλία. Το Διεθνές Δίκαιο προσφέρει λύσεις στα προβλήματα, αλλά πρέπει να γίνεται σεβαστό στο σύνολό του. Οχι να εφαρμόζεται επιλεκτικά και να το επικαλείται κανείς κατά το δοκούν».

Ο υπουργός Εξωτερικών της Αιγύπτου Σάμεχ Σούκρι τόνισε ότι «αυτή η συμφωνία αντικατοπτρίζει με ειλικρίνεια τις σχέσεις και τις προσπάθειες των δύο χωρών για αναβάθμιση των σχέσεων Ελλάδας και Αιγύπτου. Και εντάσσεται στο πλαίσιο μεγάλων δραστηριοτήτων που γίνονται τα τελευταία χρόνια για την αναβάθμιση της συνεργασίας των δύο χωρών, στον πολιτικό τομέα, καθώς και στον στρατιωτικό και πολιτιστικό και για τον συντονισμό θεμάτων κοινού ενδιαφέροντος σε διεθνές επίπεδο».

«Η συμφωνία θα βοηθήσει να προχωρήσουμε ακόμη περισσότερο προς όφελος των δύο λαών μας για περαιτέρω συνεργασία στον περιφερειακό τομέα της ενέργειας και στην ενίσχυση του Φόρουμ για το Φυσικό Αέριο», καταλήγοντας ότι «οι σχέσεις Ελλάδας-Αιγύπτου είναι θεμέλιο για τη διασφάλιση της σταθερότητας και της ασφάλειας στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου και για την αντιμετώπιση ενώπιον κινδύνων που προέρχονται από παιδιάστικες προσπάθειες για τη διατάραξη αυτής της σταθερότητας και ασφάλειας».

«Οχι παρανομίες»

Διπλωματικές πηγές υπογραμμίζουν ότι η Λιβύη πλέον βρίσκεται μεταξύ δύο απολύτως νόμιμων οριοθετήσεων (Ελλάδα-Ιταλία και Ελλάδα-Αίγυπτος) και η κυβέρνηση της Λιβύης δεν έχει καμία απολύτως νόμιμη βάση να απορρίπτει τη συζήτηση με την Ελλάδα για να ολοκληρωθεί με νόμιμο τρόπο η οριοθέτηση μεταξύ μας ΑΟΖ στην περιοχή νοτίως της Κρήτης. Η οριοθέτηση αυτή είναι η μόνη νόμιμη και εξυπηρετεί το συμφέρον των δύο χωρών μας.

Οι ίδιες πηγές υποστηρίζουν ότι το μήνυμα που στέλνει η Ελλάδα είναι πως «δεν κάνει παράνομες συμφωνίες, ούτε εξαναγκάζει άλλες χώρες σε λεόντειες συμφωνίες. Διαπραγματεύεται και προβαίνει σε οριοθετήσεις με βάση το Δίκαιο της Θάλασσας και η ορθότητα της πολιτικής μας έναντι παράνομων ενεργειών, όπως το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο, αποδεικνύεται από το ότι το Κάιρο οριοθέτησε με την Ελλάδα, παρά τις μάταιες προσπάθειες της Τουρκίας να πλειοδοτήσει προσφέροντας στην Αίγυπτο μεγαλύτερη ΑΟΖ».

Ωστόσο, η συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου οριοθετεί θαλάσσιες ζώνες μεταξύ 26ου και 28ου μεσημβρινού, αφήνοντας εκτός προς το παρόν τις θαλάσσιες περιοχές ανατολικά της Ρόδου (αλλά και το ανατολικότερο τμήμα του ίδιου του νησιού) έως και το Καστελόριζο, περιοχή για την οποία θα συνεχιστούν οι συνομιλίες με την Αίγυπτο.

Η μερική οριοθέτηση επελέγη από την κυβέρνηση Μητσοτάκη μετά την άρνηση του Καΐρου να οριοθετήσει ανατολικά του 28ου μεσημβρινού, εκτιμώντας ότι το κέρδος για την Ελλάδα είναι η επικάλυψη του παράνομου, σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο και το Δίκαιο της Θάλασσας, τουρκο-λιβυκού μνημονίου με μια νόμιμη συμφωνία με την Αίγυπτο.

Το χρονικό και οι εκκρεμότητες

Οι συζητήσεις μεταξύ Αθήνας και Καΐρου για την οριοθέτηση ΑΟΖ άρχισαν πριν από 15 χρόνια, ωστόσο πήραν θετική δυναμική πριν από τρία χρόνια, όταν μετά την πολιτική των τριμερών σχημάτων συνεργασίας με Κύπρο και Αίγυπτο που προώθησε ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, οι δύο υπουργοί και οι διαπραγματευτικές ομάδες πήραν το πράσινο φως από τον τότε πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα και τον πρόεδρο της Αιγύπτου Αμπντέλ Φάταχ αλ Σίσι, έπειτα από συνάντησή τους στην Αθήνα.

Ωστόσο, η τότε κυβέρνηση δεν συζητούσε τη μερική οριοθέτηση, αλλά το σύνολό της και διεκδικούσε μεγαλύτερα ποσοστά επήρειας για τα νησιά, με την Κρήτη να έχει πλήρη επήρεια, προτάσεις τις οποίες ωστόσο απέρριπτε η Αίγυπτος. Βεβαίως, όλα αυτά ήταν πριν να συναφθεί το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο που άλλαξε τα πράγματα στην περιοχή.

Οι διαπραγματεύσεις επανεκκίνησαν με τη νέα κυβέρνηση από τον Νίκο Δένδια (ο οποίος επισκέφθηκε μέχρι χθες έξι φορές το Κάιρο) και μπήκαν στην τελική ευθεία μετά το τουρκο-λιβυκό μνημόνιο -που λειτούργησε σαν καταλύτης και για τις δύο χώρες- αλλά και την οριοθέτηση μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας στις αρχές Ιουνίου.

Οι Ελληνες και οι Αιγύπτιοι εμπειρογνώμονες συναντήθηκαν πριν από δύο εβδομάδες στην Αθήνα και αντάλλαξαν χάρτες και όλα πλέον ήταν έτοιμα για να ληφθεί η πολιτική απόφαση για τη συμφωνία που τελικά υπογράφτηκε χθες στο Κάιρο.

Πάντως, δεν έχουν γίνει ακόμη γνωστές όλες οι πτυχές της συμφωνίας και τα ποσοστά επήρειας των ελληνικών νησιών που καταγράφονται στους χάρτες, ωστόσο φαίνεται πως η Κρήτη δεν έχει πλήρη επήρεια και άγνωστο είναι πόση δόθηκε στην Κάσο, την Κάρπαθο και τμήμα της Ρόδου, και καλό θα είναι πριν βγουν οριστικά συμπεράσματα να υπάρχουν όλα τα στοιχεία προς εκτίμηση, καθώς οι πρόνοιες αυτής της συμφωνίας με την Αίγυπτο θα βαρύνουν και στον διάλογο που αναμένεται να αρχίσει με την Αγκυρα για μεταξύ μας οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών.

Το ίδιο ισχύει και για το Δικαστήριο της Χάγης, το οποίο, αν ποτέ φτάσουμε από κοινού με την Τουρκία (και αν προσέλθει προηγουμένως η Τουρκία σε διάλογο με την Αθήνα, μετά τη συμφωνία Ελλάδας-Αιγύπτου για την ΑΟΖ) να ζητήσουμε την ετυμηγορία του, θα λάβει υπόψη του όχι μόνο τη συμφωνία με την Αίγυπτο, αλλά και αυτή μεταξύ Ελλάδας και Ιταλίας.

 

Οι σπουδαιότεροι έλληνες ζωγράφοι, παρουσιάζουν μέσα από τα έργα τους την ανθρώπινη μορφή

Οι σπουδαιότεροι έλληνες ζωγράφοι, παρουσιάζουν μέσα από τα έργα τους την ανθρώπινη μορφή. Η Εθνική Πινακοθήκη-Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου και το Ίδρυμα Β & Μ Θεοχαράκη παρουσιάζουν στους χώρους του Ιδρύματος την έκθεση «Η Ανθρώπινη Μορφή στην Ελληνική Ζωγραφική στον 20ο αιώνα» που παρουσιάζεται από 22 Ιανουαρίου.

73 μοναδικοί πίνακες στο Ιδρυμα Θεοχαράκη

 

Εβδομήντα τρεις μοναδικοί πίνακες της νεοελληνικής ζωγραφικής παρουσιάζονται στην έκθεση, με σκοπό να προβάλουν την περιπέτεια της ανθρώπινης μορφής στην ιστορία της ελληνικής ζωγραφικής, του 20ού αιώνα.

Γιάννης Μόραλης, Μορφή,1951, Αυγοτέμπερα σε ξύλο,49×38,Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου, Δωρεά του καλλιτέχνη

Η έκθεση αυτή δίνει τη δυνατότητα στον επισκέπτη να γνωρίσει ότι η ανθρώπινη μορφή αποτελεί προσφιλές θέμα των καλλιτεχνών σ’ όλη τη διάρκεια του 20ού αιώνα.

Η αποδέσμευση από τον Ακαδημαϊσμό και η αυτονόμησή της στο Ίδρυμα Θεοχαράκη
Η θεματική αυτή έκθεση μας επιτρέπει επίσης να παρακολουθήσουμε τη σταδιακή αποδέσμευση της ανθρώπινης μορφής από τον ακαδημαϊκό νατουραλισμό και την εκφραστική της αυτονόμηση καθώς και την επίδραση που άσκησαν τα πρωτοποριακά κινήματα των αρχών του 20ού αιώνα στη σύγχρονη ελληνική ζωγραφική.

Γιάννης Τσαρούχης, Ναύτης,1938, Λάδι σε μουσαμά,100×70εκ., Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλεξάνδρου Σούτσου,Δωρεά Υπουργείου Παιδείας

Στην έκθεση παρουσιάζονται έργα των ζωγράφων: Συμεών Σαββίδη, Θάλειας Φλωρά Καραβία, Κωνσταντίνου Παρθένη, Θεόφραστου Τριαναταφυλλίδη, Σπύρου Παπαλουκά, Όθωνα Περβολαράκη, Περικλή Βυζάντιου, Γιώργου Μπουζιάνη, Νικόλαου Λύτρα, Γεράσιμου Στέρη, Γιάννη Τσαρούχη, Νίκου Χατζηκυριάκου-Γκίκα, Γιάννη Μόραλη, Διαμαντή Διαμαντόπουλου, Γεώργιου Βακιρτζή, Κωνσταντίνου Βυζάντιου, Παναγιώτη Τέτση, Δημοσθένη Κοκκινίδη, Χρίστου Καρά, Γιάννη Γαΐτη, Παύλου Διονυσόπουλου, Δημήτρη Μυταρά, Αλέκου Φασιανού, Αχιλλέα Δρούγκα, Χρόνη Μπότσογλου, Θανάση Μακρή, Μιχάλη Μαδένη, Ξενοφώντα Μπήτσικα, Γιώργου Ρόρρη κ.ά.

Νίκος Λύτρας, Προσωπογραφία του μικρού Κωνσταντίνου Μοντεσάντου,1914, Λάδι σε χαρτόνι,130×60, Εθνική Πινακοθήκη και Μουσείο Αλέξανδρου Σούτσου
Επιμέλεια έκθεσης: Λαμπρινή Καρακούρτη-Ορφανοπούλου, Επιμελήτρια Εθνικής Πινακοθήκης-Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου. Διάρκεια έκθεσης: 22 Ιανουαρίου έως 26 Απριλίου 2020.

Δημήτρης Μυταράς, Πέτσινα γάντια,1975, Λάδι σε μουσαμά,200×134,Εθνική Πινακοθήκη
«Η Ανθρώπινη Μορφή στην Ελληνική Ζωγραφική
20ός Αιώνας» / Από τις συλλογές της Εθνικής Πινακοθήκης Μουσείου Αλεξάνδρου Σούτσου και του Ιδρύματος Ε. Κουτλίδη
Από Τετάρτη 22 Ιανουαρίου ώρα 20.00
Ίδρυμα Εικαστικών Τεχνών & Μουσικής Β&Μ ΘΕΟΧΑΡΑΚΗ

Μεσαιωνικές συμβουλές για ένα επιτυχημένο ρεβεγιόν

https://www.lifo.gr/articles/almanac/263717/mesaionikes-symvoyles-gia-ena-epityximeno-revegion

Οι Πολύ Πλούσιες Ώρες του Δούκα του Μπερί (γαλλικά: Les Très Riches Heures du duc de Berry) είναι ένα βιβλίο των ωρών, βιβλίο προσευχών που αντιστοιχεί στις προσευχές των ημερών του έτους και των ωρών της ημέρας. Η μινιατούρα που αντιστοιχεί στον Ιανουάριο παρουσιάζει την εορταστική ατμόσφαιρα που περιβάλλει τη γέννηση του Ιησού (από τα Χριστούγεννα μέχρι τα Θεοφάνια). Ο δούκας του Μπερί κάθεται πίσω δεξιά, με την πλάτη στο τζάκι: είναι ντυμένος με μπλε χρώμα και φοράει γούνινο καπέλο, ένδειξη της κοινωνικής θέσης και του πλούτου του. Προσκαλεί τους καλεσμένους του σε πλούσιο τραπέζι. Πίσω του βρίσκεται η επιγραφή «Πλησίασε! Πλησίασε!». Αρκετοί οικείοι του δούκα πηγαίνουν προς αυτόν. Εν τω μεταξύ, οι υπηρέτες εργάζονται: οι οινοχόοι σερβίρουν ποτά. Στο κέντρο, από το πίσω μέρος φαίνονται δύο ακόλουθοι. Και οι δύο φορούν λευκό κασκόλ, σημάδι της συσπείρωσης των Αρμανιάκ κατά τη διάρκεια του Εκατονταετούς Πολέμου. Στην άκρη του τραπεζιού ένας ακόλουθος κόβει και σερβίρει ψωμί. Πάνω από το τζάκι είναι τα εμβλήματα του δούκα. Βλέπουμε επίσης κατοικίδια ζώα: δύο μικρά σκυλιά στο τραπέζι και ένα λαγωνικό στο έδαφος. Η ταπετσαρία στο πίσω μέρος της αίθουσας παρουσιάζει σκηνές μάχης, ίσως επεισόδια του Τρωικού Πολέμου. Σύμφωνα με τους ιστορικούς, η σκηνή της μικρογραφίας έλαβε χώρα στις 6 Ιανουαρίου 1414, στο Παρίσι, κατά τη διάρκεια των Θεοφανίων. Στο πάνω μέρος της μινιατούρας εμφανίζονται τα αστρολογικά σύμβολα του μήνα Ιανουαρίου: ο Αιγόκερως και ο Υδροχόος. (Wikipedia) Πηγή: www.lifo.gr

Στο βιβλιοπωλείο «Λεμόνι» η λογοτεχνία είναι μια υπέροχη ερωμένη

Ο Σπύρος Ξένος και ο Αυγουστίνος Γαρουφαλλής είναι οι πιο παθιασμένοι βιβλιοπώλες της πόλης.

Φωτογραφίες: Δημήτρης Κουλελής

popaganda.gr  Λινα Ρόκου

Tο βιβλιοπωλείο «Λεμόνι» γεννήθηκε το 1998 στον πεζόδρομο της Ηρακλειδών στο Θησείο. Ο Σπύρος Ξένος, εκεί γύρω στα 35 του, κι ενώ πριν δεν είχε καμία επαγγελματική σχέση με τον χώρο του βιβλίου αποφάσισε να γίνει βιβλιοπώλης. Την απειρία του αντιστάθμιζε η γνήσια, βαθιά αγάπη του για τη λογοτεχνία και οι γνώσεις του, γνώσεις που απέκτησε και συνεχίζει να αποκτά συνεχώς ακριβώς εξ αιτίας αυτής της αγάπης.

Λίγο καιρό αργότερα ο Αυγουστίνος Γαρουφαλλής έγινε ο δεύτερος βιβλιοπώλης του «Λεμονιού». Εδώ και πολλά χρόνια αποτελούν το ντουέτο των πιο ενημερωμένων ιδιοκτητών βιβλιοπωλείου.

Εάν θέλεις να μάθεις για νέες εκδόσεις, για αξιόλογες μεταφράσεις, να ανακαλύψεις σπουδαία αλλά παραγνωρισμένα αναγνώσματα παλιότερων περιόδων ο Αυγουστίνος και ο Σπύρος είναι οι άνθρωποι σου.

Το χαρακτηριστικό που μοιράζονται είναι το πάθος που έχουν να μιλούν για βιβλία. Και την πρώτη φορά που θα έρθεις στο «Λεμόνι» σίγουρα κάτι θα μάθεις, θα σου προτείνουν τι οι ίδιοι αγαπούν, θα σε ακούσουν για το τι εσύ αναζητάς. «Μα το θέμα είναι ότι όσο μαθαίνεις εσύ άλλο τόσο μαθαίνω κι εγώ όταν έρχεσαι στο βιβλιοπωλείο και μιλάμε για βιβλία» είναι η κοινή αντιμετώπιση και των δύο για τους πελάτες τους, γι’ αυτό ίσως αναπτύσσουν τόσο ιδιαίτερη, εντελώς διαδραστική, σχέση με αυτούς. «Τη δουλειά σου αλλά και κάθε σχέση στη ζωή σου πρέπει να την αντιμετωπίζεις ως ερωμένη, γιατί αν γίνει σύζυγος χάνεται το πάθος, θα βαρεθείς και θα σε βαρεθεί κι αυτή. Σε όλα μας πρέπει να είμαστε εραστές».

«Αντιμετωπίζω τη λογοτεχνία σαν ένα τόπο αλλού, ποτέ δεν είμαι σίγουρος αν είναι φανταστικός. Πάντα έχω ένα ερωτηματικό αν όλα αυτά που διαδραματίζονται και περιγράφονται σε ένα βιβλίο θα μπορούσαν να είναι και πραγματικά», εξηγεί ο Σπύρος.

To «Λεμόνι» είναι ένα μικροσκοπικό αλλά απολύτως ενημερωμένο βιβλιοπωλείο στο Θησείο.

 

Συχνά φιλοξενεί εικαστικές εκθέσεις.

Ένα χαρακτηριστικό του βιβλιοπωλείο «Λεμόνι» είναι το πολύ μικρό του μέγεθος, γύρω στα 20 τ.μ. Η γέννηση του σε μια εποχή που ξεφύτρωναν τα μεγάλα βιβλιοπωλεία ήταν ένα ρίσκο, ένα ρίσκο που πέτυχε. Σε έναν τόσο μικρό χώρο δεν μπορείς να αντιμετωπίσεις τον άνθρωπο που θα έρθει σαν κάποιο πολύ κοντινό σου. Ο Αυγουστίνος λέει ότι οι πελάτες που πλέον είναι θαμώνες, και αυτοί αποτελούν την πλειονότητα στο «Λεμόνι», είναι γι’ αυτόν συγγενείς.

Όλα αυτά φαντάζουν ίσως ιδανικά, ίσως ουτοπικά. Λίγο χρόνο όμως να αφιερώσεις και να κάτσεις στα φιλόξενα τραπεζάκια στον πεζόδρομο ή στον εσωτερικό χώρο του βιβλιοπωλείου ή ακόμη και στην χαριτωμένη αυλή του -που το καλοκαίρι φιλοξενεί παρουσιάσεις βιβλίου- απλώς συνειδητοποιείς ότι είναι η καθημερινότητα του Σπύρου και του Αυγουστίνου. Όση ώρα ήμασταν εκεί, ο φωτογράφος κι εγώ, παρατήρησα ότι δύο βιβλιοπώλες τους ήξεραν με τα μικρά τους ονόματα όσους έμπαιναν στο μαγαζί. Ένας κύριος πήρε βιβλία συνολικής αξίας περίπου 150 ευρώ και είπε στον Αυγουστίνο «Ξέρεις ότι δεν χωρούν όλα σπίτι, παίρνω αυτό μαζί μου για την ώρα, τα υπόλοιπα σιγά σιγά» κι αυτό ήρθε απολύτως φυσικά όπως και η κυρία που άρχισε να συζητά με τον Σπύρο για έναν νέο μεταφραστή από τα γαλλικά.

Το «Λεμόνι» αγαπάει την ποίηση.

Το «Λεμόνι» που έχει όλα τα σωστά χαρακτηριστικά ενός απόλυτα ζεστού, φιλόξενου, οικείου χώρου και αποτελεί ταυτοχρόνως μια μικρογραφία γειτονιάς που όλοι οι γείτονες έχουν το ίδιο πάθος, έχει ξεφύγει προ πολλού από τον χαρακτηρισμό «συνοικιακό» βιβλιοπωλείο, όχι μόνο γιατί είναι πραγματικά απίστευτος ο πλούτος γνώσεων αλλά το μεράκι των ιδιοκτητών του αλλά και γιατί εξ αιτίας τους κάθε λάτρης του βιβλίου έρχεται εδώ από κάθε γωνιά της Αθήνας, ειδικά αν αγαπά την ποίηση και βιβλία που ίσως δε θα βρει εύκολα σε ένα μεγάλο μεν, λογικής σούπερ μάρκετ δε, βιβλιοπωλείο.

Στο τόσο δα χώρο του φιλοξενούνται συχνά εικαστικές εκθέσεις, γιατί αν υπάρχει θέληση όλοι οι καλοί χωράνε. Αυτή την περίοδο στο «Λεμόνι» παρουσιάζεται η έκθεση «Ο τόπος των ονείρων», με έργα επτά καλλιτεχνών και συγκεκριμένα των Ηώς Αγγελή, Αλέξανδρου Ίσαρη, Λίζης Καλλιγά, Ισμήνης Καρυωτάκη, Βασιλικής Πανταζή, Μάριου Σπηλιόπουλου και Εύης Τσακνιά.

Αν αγαπάτε τη λογοτεχνία θα λατρέψετε το «Λεμόνι».

Λίγο πριν φύγει ο Σπύρος λέει ότι θέλει να μου δωρίσει ένα βιβλίο. Παίρνει στα χέρια του το μυθιστόρημα «Τα αστέρια του Σιντί Μουμέν» του μαροκινού συγγραφέα Mahi Bibebine (μετάφραση Έλγκα Καββαδία, εκδόσεις Άγρα) και μου εξηγεί την υπόθεση και ότι θέλει να μου δώσει ένα βιβλίο που αγαπά. «Θα το διαβάσεις; Θέλω να σου δώσω ένα βιβλίο που το βρήκα εξαιρετικό. Ωραία. Περιμένω οπωσδήποτε να μου πεις πώς σου φάνηκε».

Βγαίνοντας έξω στον πεζόδρομο έχω καταλήξει ήδη ότι δεν γίνεται να μην αγαπήσεις το «Λεμόνι» αν αγαπάς τη λογοτεχνία.

Η τελετουργία των δώρων και ο κακορίζικος τραπεζίτης Εμπενίζερ Σκρουτζ

Γράφει η Ρίτσα Μασούρα

 φωτ. «A Christmas Toy Story».

 

Το πανηγύρι των δώρων, λοιπόν. Eνα φανταχτερό αλισβερίσι με πανέμορφα κουτιά, πολύχρωμους φιόγκους και… μεγάλες δόσεις υποκρισίας. Kάθε χρόνο τέτοια εποχή οι αντοχές του καταναλωτή δοκιμάζονται αγρίως. O επιμερισμός της δαπάνης για τα δώρα, η επιλογή, κυρίως όμως η σκοπιμότητα της κίνησης, σε πολλές περιπτώσεις αποτελούν σημείο τριβής μεταξύ των μελών της οικογένειας και σε εξίσου πολλές περιπτώσεις γίνεται αιτία παρεξηγήσεων ακόμη και μεταξύ φίλων. O μισάνθρωπος και τσιγκούνης τραπεζίτης Εμπενίζερ Σκρουτζ  (Xριστουγεννιάτικα Kάλαντα του Nτίκενς) είναι ο πιο γνωστός κακορίζικος τύπος της χριστουγεννιάτικης περιόδου. Ωστόσο, ο Nτίκενς θεωρείται ξεπερασμένος. Αντικαταστάθηκε από τον σύγχρονο κύριο Tζόελ Γουαλντφόγκελ, καθηγητή στο πανεπιστήμιο Wharton της Πενσιλβάνια.

Scroogenomics είναι ο τίτλος του βιβλίου του Tζόελ Γουαλντφόγκελ και καταπιάνεται με το ετήσιο όργιο της τελετουργίας των δώρων, το οποίο κατά τη γνώμη του πρέπει επειγόντως να κόψουμε. Στις ΗΠΑ κάθε τέτοια εποχή , αυτή η συνήθεια κοστίζει πολλά δισεκατομμύρια δολάρια. Με όπλο την επιστημοσύνη του, ο καθηγητής επιχειρηματολογεί πάνω στη δωρομανία και μας προτείνει να το σκεφτούμε διπλά και τριπλά την επόμενη φορά που θα αποφασίσουμε να αγοράσουμε δώρα για τους φίλους. H θεωρία του είναι απλή. O καθένας γνωρίζει τι σημαίνει για την ψυχολογία του ατόμου να ξετυλίγει ένα υπέροχο περιτύλιγμα και να βρίσκει μέσα ένα ακαλαίσθητο γυάλινο διακοσμητικό. Τζάμπα, ο κόπος, θα πει τσιτωμένος. H διαφορά εκτίμησης της αξίας αυτού που κάνει το δώρο και εκείνου που το δέχεται, είναι η λεγόμενη «απώλεια». Μα, πώς είναι δυνατό μια κίνηση,  πολλές φορές τόσο τρυφερή,  να αφήνεται πάνω στο ψυχρό εργαστήρι ενός οικονομικού αναλυτή; Αλλά ο καθηγητής Γουαλντφόγκελ είναι πεπεισμένος ότι οι αποδέκτες δώρων υποβαθμίζουν την αξία τους κατά 16%. Aν λοιπόν σκεφτούμε ότι οι Αμερικανοί δαπανούν περίπου 50 δισ. δολάρια σε δώρα, η απώλεια ανέρχεται σε 8 δισ. δολάρια! Προφανώς όμως ο καθηγητής Γουαλντφόγκελ έχει τύψεις. Προτείνει, λοιπόν, να βάλουμε στην άκρη τα δώρα της θείας ή του παππού, άντε και του εραστή μας.

Ο αντίλογος στα οικονομικά του σύγχρονου «Σκρουτζ» έρχεται μέσα από το βιβλίο Shoptimism, του συγγραφέα τηλεοπτικών σειρών Λι Αϊζεμπεργκ, όπου βεβαίως διευκρινίζεται ότι η Αμερική δεν θα πάψει ποτέ να καταναλώνει. Αν κάτι, όμως, αξίζει να συνυπολογιστεί στο συνολικό κόστος του δώρου είναι η συναισθηματική φόρτιση της επιλογής. Oι συζητήσεις, οι διχογνωμίες, το μέτρημα ξανά και ξανά, τα πισωγυρίσματα, η στιγμή που το δώρο τοποθετείται στο κουτί κι ύστερα ο φιόγκος. Η κορύφωση της πράξης κι όχι τα χρήματα. Eίναι αλήθεια πως πίσω από κάθε δώρο κρύβονται κανόνες και συμπεριφορές. Η δυναμική της αμοιβαιότητας και της υποχρέωσης, του οικονομικού και ψυχολογικού χρέους, αλλά και της συμβατικότητας. Όμως, ένα στοιχείο που κάνει το δώρο προκλητικό και ακατανίκητο, είναι οι υστερόβουλες σκέψεις του δωρητή. Υπάρχουν άνδρες που στην προσπάθειά τους να ρίξουν μια γυναίκα, τη δελεάζουν μ’ ένα εντυπωσιακό δώρο. Είναι σαν να περνούν την αυλόπορτα του σπιτιού, πριν κατακτήσουν την ενδοχώρα. Eνα πολύ ακριβό δώρο στην αρχή μιας σχέσης μπορεί να εκληφθεί ως σεξουαλική δωροδοκία, ενώ οι γυναίκες που αποδέχονται τέτοια δώρα, ενδεχομένως να αποδεχθούν και τα επέκεινα του δώρου.

Τα δώρα είναι το πιο φαντεζί κομμάτι των ημερών. Kι ύστερα τι; Ίσως το βόλεμα μέσα στο επιτηδευμένο κλίμα της προσποιητής χαράς, της επιδειξιομανίας της πιθανής κρασοκατάνυξης, της προσπάθειας να κουβεντιάσουμε σε χαμηλούς τόνους. Κουβέντες για τον Θεάνθρωπο, για την ποιότητα της ζωής που υποβαθμίζεται, για τη νεολαία που δεν χαμογελάει ανέμελα, για τον λαθρομετανάστη που το βράδυ των Χριστουγέννων θα ξαπλώσει κατάκοπος ανάμεσα σε πριονίδια, σε στρατιωτικές κουβέρτες, ανάμεσα σε μωρά που θα αναζητούν το στήθος της μητέρας και σε ομο-ενοίκους που θα ονειρεύονται μια θέση δίπλα στο παράθυρο. Γιατί σχεδόν τα πάντα είναι θέα.

… Χίλιες Eυχές, μην ξοδευτείτε παραπάνω από αυτό που μπορείτε. Tο δόσιμο ψυχής είναι αυτό που θα λειτουργήσει ως επένδυση στο μέλλον, κι όχι το δώρο, όσο καλοπροαίρετο κι αν είναι

.