» Τι είναι αυτό; « , μια μικρού μήκους ταινία του Κωνσταντίνου Πιλάβιου, σε σενάριο του Νίκου Πιλάβιου
Ηταν για μένα μια μικρή έκπληξη. Το γιουτιουμπάκι μου τόστειλε το βράδυ της Πέμπτης η Κροτ εκ Βρυξελλών. Κι όπως ήμουν ημιθανής από την τρέλα της ημέρας ήρθε και ακούμπησε στην ψυχή μου όλη η γλύκα της επαχθούς σχέσης γονιού και παιδιού. Κι ήρθε η μνήμη η άθλια και μουφερε μπροστά μου τη μητέρα μου που κτυπήθηκε τόσο άσχημα από την άτιμη αρρώστεια το Αλτζχάιμερ… Κάπως έτσι σκεφτηκα να το ανεβάσω το βιντεάκι γιατί ειμαι φίλη με το Νίκο τον Πιλάβιο , τον πατέρα του Κωνσταντίνου Πιλάβιου που έστησε το φιλμάκι με άψογο επαγγελματισμό…. Ξέρετε, δεν είναι κακό να διατηρούμε κάπου στο βάθος του είναι μας λίγες ευαισθησίες. Όπως δεν είναι κακό να μαθαίνουμε από τους άλλους με οποιοδήποτε τρόπο, ακόμη και μέσα από μια εικόνα που μπορεί και να μη μας αφορά.
Ευχαριστώ Νικο Πιλάβιε
Ευχαριστώ Κωνσταντίνε Πιλάβιε , κι ας μην σε ξέρω
ριτς
Πρόσωπα - Ρίτσα Μασούρα 
Είχα την εξαιρετική τύχη να διαβάσω από πέρσι την ιστορία, και να δω την ταινία πριν ακόμα βγει στις αίθουσες.
Και παρ΄ ότι δεν έχω κανένα γνωστό με παρόμοια προβλήματα, με συγκίνησε απίστευτα 🙂
Να είναι καλά, και οι 2
Φιλιά, Ριτσάκι μας.
τόχα δει πριν κανά δυο μήνες, κυκλοφόρησε πολύ, αλλά κάθε φορά, το ίδιο σφίξιμο ρίτσα μου…
εξαιρετική δουλειά και απέραντη ευαισθησία!
καλό βράδυ, ρίτσα!
ο μεγαλύτερος φόβος μου…
γμτ! είναι τόσο…
είναι πανέμορφο.
Α, ο αγαπημένος μας Παραμυθάς… τυχερός ο Κων/νος που τον έχει πατέρα. Τυχεροι κι εμείς που τους έχουμε παρέα!
Σαν γυναίκες είμαστε καλύτερες όσον αφορά την υπομονή και εμπάθεια για αυτό το πέρασα στον Johnny να το δεί!
γιατί εγώ είχα ήδη δακρύσει και τύψεις (οι κολλητές μου) με είχαν ήδη επισκεφτεί 😉
Τι να πω! Έκλαψα, όσο δεν έχω κλάψει με έργο 3 ωρών, και είπαν τόσα, όσα αναλύσεις με χιλιάδες λέξεις.
Τελικά η πραγματική ευφυία είναι πάντα περιεκτική.
καλό Α/Κ
Δυστυχώς δεν την έχω δει, και αμφιβάλλω να την δω ολόκληρη, εκτός κι αν βρω να την κατεβάσω από το νετ…Έχω αποκοπεί από τον κοσμο εδώ στην ΝΖ…
Με τη σοφία και την αυθεντικότητα της απλότητας. Μιας απλότητας, ωστόσο, από τις πιο ευλογημένες, γιατί για πάρα πολλούς ανθρώπους υπάρχουν ακόμη πιο δύσκολες παράμετροι, σ’ αυτή την πικρή ιστορία των γηρατειών και της αρρώστειας, για να τις διαχειριστούν.
Συγκινητικό πολύ, πάντως, και ευγενικό. Ευχαριστούμε τους δημιουργούς∙ και εσένα που το ανέβασες.
Καλή σου μέρα
A ναι το έχω δει πριν καιρό, πολύ καλό όντως! Με μηνύματα..
Σε κάποιο βιβλίο (δεν έχω το χρόνο να το ψάξω, δυστυχώς) του Αλμπέρ Καμύ, Ρίτσα μας, ο άνθρωπος περιγράφεται σαν ένα σύνολο από θραύσματα καθρέπτη.
Νιώθω, σχεδόν, ανήμπορος να ζήσω σε ένα ‘κόσμο’ από ασυσχέτιστα θρύμματα νοήματος. Μου ταιριάζει περισσότερο ένας κόσμος επιλογών και αποτελεσμάτων, διάσπαρτος από τις εκπλήξεις που προκαλεί η «χάρις» και ο έρωτας.
Ο δημόσιος διάλογος είναι αντικειμενικά ανέτοιμος να δεχτεί άλλα ζητήματα που, λογικά, προηγούνται της συζήτησης για το τι, πραγματικά, είναι το Αλτζχάιμερ, πόσο μάλλον για αυτή την ίδια την «ασθένεια». Μην έχεις αμφιβολία, όμως, θα έρθει το πλήρωμα του χρόνου και τότε θα δούμε το μέγεθος της ανοησίας του νεωτερικού πολιτισμού μας.
Ναι νομίζω οτι είναι καταπληκτικό και συγχαρητήρια που το ανέβασες. Προσωπικά με έκανε να σκεφτώ.
Καλησπέρα σε όλους ή μάλλον τέτοια ωρα καλημερούδια μας….
Κι εγώ συγκινήθηκα όπως κι εσείς και ηθελα να πω ότι το αφιερώνω στη μάνα μου. Αυτή τη γυναίκα που από ένα φανταστικό,δραστήριο πλάσμα με μυαλό κοφτερό έγινε σιγά σιγά μεσα στον ανυπαρκτο γι αυτήν χρόνο ένα φυτό. Συγκλονιστικό για οποιον το βιώνει/
φιλια σε ολους….
Ηρθε και ξαπλωσε πάνω στην καρδιά μου αυτό το απίστευτο συναίσθημα τεράστιας αγάπης και ενοχής που έχουμε όλοι, κάθε φορά που το τηλέφωνο χτυπάει κι είναι για 50η φορά η μαμά, ο μπαμπάς, η γιαγιά.
Πόσες φορές δεν έχω χτυπήσει το κεφάλι μου που μίλησα έτσι αποτομα.
Τωρα τελευταία το κόβω σιγά σιγά.
Μετά από αυτό με βλέπω να κάνω μόκο εντελώς.
Το ΄κανε πάλι το θαύμα του ο Πιλάβιος.
Φιλιά Ρίτσα και να ΄σαι καλά που το ‘βαλες!
Τί τρυφερο κομμάτι Ρίτσα;
Το ήξερα, αλλά όσες φορές και να το δω το ίδιο πάντα νοιώθω.
Στην συγκεκριμένη αρρώστια τί μπορεις να κάνεις;
ΚΑΙ οι δύο πλευρές έχουν δίκιο. ΚΑΙ ο ασθενείς ΚΑΙ ο συγγενής.
Είναι να μη σου τύχει κοπέλα μου…
Άστα να πάνε.
Κώστας
vloutis.wordpress.com
vloutis.blogspot.com
Καλησπέρα μια μερα μετά. Στους φίλους μου που επικοινωνούμε και με στηρίζουν και τους στηρίζω για να πορευόμαστε , ει δυνατόν ήσυχα, ήσυχα, ήσυχα κι απλά
Με συγκίνησε… και κάπου με έκανε να νιώσω ενοχές… τις αιώνιες ενοχές κάθε γιού απέναντι σε κάθε πατέρα νομίζω. Αλλά από την άλλη χάρηκα, που από έναν σπάνιο πατέρα φαίνεται να μας ήρθε ένας εξίσου σπάνιος σκηνοθέτης γιος.
Το είχα ανεβάσει πριν τις γιορτές αλλά δε θα το πρόσεξες…Είναι, όντως, συγκινητικό και σε χρόνους υπομονής…όπως πρέπει δηλαδή.
Φιλία
tractatus…Ελενακι μου, προφανώς και δεν το είδα, αλλά πού να τα προλάβω όλα. Ζητω συγγνώμη… Κι αν δεν μου τολεγε η κροτ δεν θα τοπαιρνα χαμπάρι, δυστυχώς….
@gerasimos…
το τελευταίο ειναι και το σημαντικό
Προσπαθηστε να μην ξεχνατε…………
ΙΩΑΝΝΗΣ
BRAVO ΑΠΟ ΣΥΓΑΠΑ http://WWW.SOS-SYGAPA.EU
TO GIOFYRI THS ARTAS OFFICIAL MOVIE TRAILER