Ο διανοητής Λεβ Σεστόφ, ιδιάζουσα περίπτωση μαρξιστή φιλοσόφου με έντονα θρησκευτικά πάθη, δεν συμπαθούσε τους πολιτικούς. Τους θεωρούσε αναγκαίο κακό , εκμεταλλευτές της λογικής των μαζών. Συμπαθούσε όμως τους διανοουμένους που ζούσαν στην αφάνεια, έγραφαν σε σκοτεινά δωμάτια και πολλοί έφευγαν απ ‘τη ζωή ατιμασμένοι και πάντως όχι δοξασμένοι. Ίσως γιατί οι πρωτοποριακές τους ιδέες, όχι μόνο θύμωναν στους κυβερνώντες, οι οποίοι έτρεμαν για την καρέκλα τους, αλλά ήταν «κινέζικα» για τον καθημερινό άνθρωπο που η ζωή του, τοποθετημένη σε συγκεκριμένο και ελεγχόμενο πλαίσιο, ξεκινούσε και τελείωνε με απλούς κανόνες επιβίωσης.
Ο Λεστόφ, όμως, μοίρασε τη ζωή του ανάμεσα στο τέλος του 19ου αιώνα και στις αρχές του 20ου. Εκτοτε οι διανοούμενοι έχουν εγκαταλείψει το δωμάτιο με τη λυχνία και διατυπώνουν πλέον ελεύθερα τις σκέψεις τους, είτε με τη γραφίδα, είτε με τον προφορικό τους λόγο, είτε αναλαμβάνοντας συμβουλευτικό ρόλο πίσω από κλειστές κυβερνητικές πόρτες. Το σπουδαίο είναι ότι σχεδόν παντού στο δυτικό κόσμο είναι «εποικοδομητικά» παρόντες. Στην Ελλάδα, η εικόνα είναι αρκετά διαφορετική. Είπαμε, η χώρα μας έχει τις ιδιαιτερότητες της. Τί θέλω να πω; Ότι ενώ έχουμε πανστρατιά διανοουμένων που σε καιρούς χαλεπούς, όπως οι τωρινοί, θα μπορούσαν να ξεφύγουν από τη δύναμη της θεωρίας και να ανταποκριθούν στις απαιτήσεις του ζωντανού ιστορικού χρόνου, ελάχιστα συμμετέχουν στα κοινά και αν το τολμήσουν, γίνονται αντικείμενο σκληρής και άδικης κριτικής.
Η χώρα μας έχει εισέλθει στον αστερισμό των μείον. Δεν είναι μόνον οι παλινωδίες της κυβέρνησης και οι πολλαπλές διαβουλεύσεις. Δεν είναι τα κρούσματα τηλεοπτικής τρομοκρατίας – ένας θανατηφόρος συνδυασμός κυβερνητικών διαρροών και υπερβάλλοντος δημοσιογραφικού ζήλου. Δεν είναι η ορατή συρρίκνωση του μέσου εισοδήματος και η τραπεζική ανυδρία. Δεν είναι οι νέοι που κρύβουν το κεφάλι τους στην άμμο, μη έχοντας άλλη επιλογή. Ούτε καν οι αγρότες που κλείνουν τις εθνικές οδούς –λες και δεν ξέρουν ότι ουκ αν λάβεις παρά του μη έχοντος. Είναι ο φόβος ότι αν δεν γίνει κάτι εντυπωσιακό, η χώρα θα εξελιχθεί σε «Αργεντινή» της Ευρώπης και θα ζήσει την κατάρρευση της μεσαίας τάξης. Είναι ο φόβος μιας, σε μεγάλο βαθμό, αδικαιολόγητης εθνικιστικής παράκρουσης. Δεν είναι δυνατόν σε μια Ελλάδα που πασχίζει να σταθεί στα πόδια της, που πρέπει να αποδεικνύει καθημερινά ότι δεν εξαπατά κανέναν, που στο κάτω κάτω χρειάζεται όλο το ανθρώπινο δυναμικό στην πρώτη γραμμή, η κοινωνία να γίνεται, για παράδειγμα, μάρτυρας αντιπαραθέσεων ανάμεσα στο Μίκη, τη Δραγώνα, τη Ραγκούση και τον Καρατζαφέρη. Δεν την παίρνει πια!
Ο θυμόσοφος λαός λέει ότι αφήσαμε το γάμο να πάμε για πουρνάρια. Και παρ ότι τα θέματα που αφορούν την υπόστασή μας ως έθνος δεν είναι «για τα πουρνάρια», φαντάζει άκαιρο να ψάχνουμε παντού γύρω μας εχθρούς και φαντάσματα. Όπως επίσης είναι αφελές και παραπλανητικό να αναζητούμε εκτός συνόρων υπονομευτές της δικής μας ζωής. Η Αρβελέρ συνηθίζει να λέει ότι οι Έλληνες μόνοι μας στήνουμε το μεγαλείο μας και μόνοι μας το καταστρέφουμε. Γι αυτό είναι καιρός οι διανοούμενοι να παρέμβουν, δρώντας στον αντίποδα των εθνικιστικών κραυγών που ιστορικά έχουν αποδειχθεί μάταιες. Ίσως δοθεί έτσι η ευκαιρία να διαχωρίσουμε, επιτέλους, την έννοια του πατριωτισμού από αυτήν του εθνικισμού.
Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή 21-1-2010
ριτς
Πρόσωπα - Ρίτσα Μασούρα 
Καιρό είχες να βάλεις Fine Art! Moυ άρεσε πολύ! Για γράψε μερικά ονόματα της ‘πανστρατιάς’ των διανοουμένων για να μαθαίνουμε και εμείς οι μετανάστατες, γιατί έχουμε μείνει πισω….
Ποιος; Εγώ; Να μπορώ να διαφωνήσω με την Αρβελέρ;
Ω, ναι. Όλα αυτά που «μόνοι μας τα κάναμε και μόνοι μας τα καταστρέφουμε» μου θυμίζει το άλλο: ότι «για όλα φταίνει οι άλλοι» και αν δεν κάνω λάθος σαν σκέψη είναι πρώτη εξαδέλφη του «όταν εμείς χτίζαμε Παρθενώνες, οι «άλλοι» έτρωγαν βελανίδια». Δεν είναι γονιδιακό το θέμα, ούτε βέβαια μας «εμπνεούν» σε αυτές τις συμπεριφορές οι παραλίες και τα βουνά (που πέφτουν) της πατρίδας μας. Δεν είμαστε τίποτα το ιδιαίτερο με ιδιαίτερες συμπεριφορές νομίζω.
Ρίτσα νομίζω ότι το θέμα σου και η διατύπωσή του χωράει πολλή συζήτηση (από αυτές που σταματούν/ή συνεχίζουν στα ιδεολογικά τείχη), πάντα ενδιαφέρουσα. Ωστόσο στέκομαι στη (μη) συμμετοχή των διανοουμένων, όπως τη θέτεις. Η κριτική τους απομακρύνει από τη συμμετοχή; Η κριτική φρενάρει τις δράσεις; Οι διανοούμενοι με ποιες (διαφορετικές του υπόλοιπου λαού) πρακτικές θεωρείς ότι πραγματώνουν τη νόησή τους; Σκέψου στην πιθανή σου απάντηση το ήθος και την εξέλιξη πολλών Πανεπιστημιακών, το τρόπο που αναδείχτηκαν,το πραγματικό επιστημονικό τους έργο κτλ.
Θέλω να πω με δυο λόγια πως άποψή μου είναι πως α) όλοι έχουμε το ίδιο μερίδιο ευθύνης για ό,τι γίνεται και δεν γίνεται. β)ό,τι συμβαίνει, είναι κοινωνικό φαινόμενο, όχι ατομικές περιπτώσεις. Επομένως μόνο κοινωνικά/συλλογικά αλλάζει, όχι με οδηγίες χρήσης από σοφούς διαχειριστές…. νομίζω…..
Μπα… συμφωνώ με τον Λεστώφ. Και με την Αρβελέρ…
Και σήμερα, ακόμα πιό πολύ!
(άκου στρατιές διανοούμενων και διανοούμενοι που μετέχουν κυβερνητικών αποφάσεων…)
Ο διανοούμενος πάει μπροστά ενώ χλευάζεται,
ποιός να μού δείξει έναν επώνυμο!;
Αυτοί αντίθετα ζούν στη σκιά των πολιτικών.
Έξοχο
Γιατί εχω την αίσθηση ότι δεν έγινα αντιληπτή ; Γιατί σπευσατε να κατακεραυνώσετε μια ειδική κατηγορία ατόμων που διαθέτουν πολλές, μα παρα πολλές γνώσεις, συγκριτικά με όλους εμάς τους ημιμαθείς, και για λόγους που σχετίζονται με τον τρόπο σκέψης της ελληνικής κοινωνίας δεν κάνουν την εμφάνισή τους. Πότε πότε γράφουν, αλλά λίγο διαβάζονται.Θέλω να θυμίσω σε κάποιους ότι η γενιά του 30 είχε πολλούς τέτοιους ανθρώπους κι ηταν αυτοί που μας έσπρωξαν μπροστά.
Στο εξωτερικό , τόσο στις ΗΠΑ όσο και στας Ευρώπας, οι διανοούμενοι αναλαμβανουν ρόλους σοβαρούς ( θετικούς, επικριτικούς , δεν το ξέρω, σίγουρα όμως έχουν ρόλους0. Θυμαμαι τον Εντγκάρ Μορέν που ακόμη και σημερα εκφράζεται και «γνωμοδοτεί». Η τον Γκορ Βιντάλ στις ΗΠΑ ή τον Μπερναρ Λεβί. Λέω τυχαία ονόματα που μουρχονται στο νου.
Αυτά.
Δεν ξέρω αν έγινα αντιληπτός, αλλά δεν κατακεραυνόνω τους (λίγους) διανοούμενους, αλλά όσους το παίζουν σήμερα διανοούμενοι. Και ήμαρτον δηλαδή που υπάρχουν διανοούμενοι σήμερα πίσω από τις κυβερνητικές αποφάσεις του παγκόσμιου γίγνεσθαι… Δεν βλέπεις πως το έχουν κάνει αυτό το έρμο το γίγνεσθαι οι αποφάσεις αυτές;;; Ε σίγουρα δεν αποτελούν προϊόντα υψηλής διανόησης!!!
@@ Darhtiir the Abban
ο πικροχολος σχολιασμός μου δεν αφορούσε το δικο σου σχολιο. Προφανώς υπάρχουν αρκετοί που κρύβονται πισω από κυβερνητικές πόρτες. Και σε πληροφορώ πως είναι άνθρωποι ξεχωριστοί, αλλά δεν ξέρω αν τελικά ακούγονται από κάποιους ή απλώς βαυκαλίζονται ότι κάνουν κάτι. Δεν είναι πολλοί με αυτή την έννοια. Επειτα, ήθελα να τονίσω το θεμα του πατριωτισμού -εθνικισμού και του ρόλου που πρέπει να παιξουν καποιοι από τους κατέχοντες τη γνώση. Αυτό δεν το θίγει κανείς από τους σχολιαστές, όμως..
@@Penelope dearest…
ναι, εβαλα λίγο αρτ γιατί το θέμα ήταν λίγο κάπως.. φιλια καλό μου. Θα σου στειλω μειλ με ονοματα, ενταξει;
σΥΜΦΩΝΩ Με Κατσαμάκη και GB.
Δυστυχώς η γενιά του ’30 κ η καλιτεχνική «ανάταση » των δεκαετιών του ’60 εως ’90, που εφεραν συλλογικά οράματα μοιάζει πολύ μακρινή.Και δεν είμαι κ πολύ σιγουρη ότι το ’30 εκτός των συγγραφέων επηρεασε ευρύτερα την ελ.κοινωνία.Εκτός ,Ρίτσα ,αν αναφεροσουν σε κάτι άλλο που δεν κατάλαβα.
Αδμαντία
Αδαμαντία μου, προφανώς και υπάρχουν αλήθειες στα σχολια των φίλων. Αλλά δεν είναι οι μόνες. Πιστεύω ότι η γενιά του 30 και οι μετέπειτα έδωσαν πολλά στον κόσμο,ασχετα αν μετά πέσαμε στον καταναλωτισμό ( παγκόσμιο φαινόμενο) και βουλιάξαμε. Αλλά να επαναλαβω ότι τα σπουδαία ονόματα πέρασαν στο εξωτερικό οπου και διακρίθηκαν. Και φυσικά δεν θέλω να ακουω κουβέντες για την αρβελέρ γιατί ευτυχώς που υπάρχει, έστω και εξ αποστάσεως.
Εκείνο που θελω να υπενθυμίσω είναι ότι όταν η τάση ειναι Ισοπέδωση προς τα κάτω και πλασματική ισότητα, χωρίς κανείς να ξέρει τί σημαίνουν αυτά, τότε ακόμη κι αν κάποιος πασχίζει να γίνει διανοητής -διανοούμενος θα του κοπεί η μαγκιά. Σε διαβεβαιώνω
Τουλάχιστον στο βλογόσπιτο οι παρανοήσεις εκφράζονται. Στην εφημερίδα όχι…..
Λοιπόν, ας πούμε πως τα προβλήματα θεωρώ πως δεν λύνονται με μαγικούς ζωμούς φτιαγμένα από δρυίδες, ούτε με τσελεμεντέδες. Δηλαδή ξεπερνούν τις γνώσεις και την πείρα πραγματικά αξιόλογων γνωσιακά ανθρώπων (επιστημόνων, διανούμενων)με την πολυπλοκότητα και τις κοινωνικές/οικονομικές αναφορές τους. Θεωρούμε πως λείπει η γνώση ή η θέληση από την «κυβέρνηση»/»διοίκηση»; Χθες το βράδυ στο MEGA ένας αγροτοσυνδικαλιστής το εξέφρασε λίγο αυτό που εννοώ λέγοντας «δεν θέλουμε άλλο ειδήμονες και «βρυξελανθρώπους» να θεωρητικολογούν για τα προβλήματα χωρίς να τα γνωρίζουν. Εκεί που ο Μορέν ερωτάται τα προβλήματα δεν λύνονται, ούτε εξαφανίζονται. Είναι λίγο «πλατωνικό» το ζήτημα ή μου φαίνεται;
Ένας βιβλιοθηκάριος μόνο σεβασμό μπορεί να έχει σε κάθε έκφραση της αναζήτησης της αλήθειας και της γνώσης και στους φορείς της αναζήτησης αυτής. Εξάλλου με τα παράγωγά τους ασχολείται όλη του την (εργάσιμη) ζωή. Απαντώ ότι το έργο και την προσωπικότητα της Αρβελέρ τη σέβομαι απόλυτα. Απλά θεωρώ απλουστευτική και εθνοκεντρική τη ρήση της που αναφέρεις……
Γιωργος Κατσαμάκης
Γιωργο μου, προφανώς είναι απλουστευτική και την αναφέρω ως απλουστευτικό παράδειγμα Φανταζόμουν ότι αυτό θα ήταν ευκολα αντιληπτό και κατανοητό.
Ως προς τα υπόλοιπα, κατανοώ ότι τετοιου ειδους συζητήσεις είναι λιγο ουτοπικές και σπανίως οδηγούν κάπου. Φυσικά και δεν θα περιμενα ποτέ από τον Καστοριάδη ( τυχαίο παραδειγμα) να απαντήσει στους αγρότες. Αυτά ειναι τεχνοκρατικά θέματα. Εννοώ όμως ότι αν δεν ειχαμε όλο αυτό το ντιρλαντά ( που λεει ο πορτοσαλτε) στην τιβί μας, αν είχαμε περισσότερη επαφή με την καλή τηλεοπτική εκπομπή, αν δεν βαριομαστε ευκολα παρακολουθώντας μια εκπομπή λόγου και τέχνης, αν, αν , αν…ίσως θα υπήρχε χώρος να αντιληφθούμε έννοιες ( σοβαρές έννοιες) καλύτερα..Γιατί αν προσεξες Γιωργο μου για καποιες έννοιες μιλάω
Μη με παρεξηγείς…. αναζητώ στηρίγματα σε αυτό που νομίζω ότι λες για να δω πόσο αντέχει. «Πλατωνικά» τα χαρακτηρίζω με την έννοια της «αριστοκρατίας του πνεύματος»…
Γιωργος Κατσαμακης
οχι, οχι, δεν σε παρεξηγώ…Κάθε άλλο και σεβομαι και συνυπολογίζω τις απόψεις σου. Απλώς δεν θέλω να αισθάνομαι ότι σβήνουμε τα πάντα με μια μονοκονδυλιά, λίγο βιαστικά, λιγο άκριτα και μενουμε εμείς στη μέση ως εν πολλοις παντογνώστες, σαν το μύλο που ολα τα αλέθει και τί βγάζει στο τέλος ; Τίποτα. Αυτό με κουράζει και προσπαθώ να πω κατι διαφορετικό, ναι, ουτοπικό το λεω εγω στη γλωσσα μου, γιατί ο Πλατωνας με τις ιδανικές κοινωνίες του, τί ήταν ;
Η σιωπή των διανοουμένων είναι η μεγαλύτερη ένδειξη παρακμής σε μια κοινωνία. Όμως, για τα ελληνικά δεδομένα, αυτό δεν είναι καινούριο. Εδώ και δεκαετίες κυβερνούν οι μετριότητες και διώκεται η διανόηση από τους πλείστες τομείς της δημόσιας ζωής.
Το χειρότερο είναι, η διάλυση της οικονομίας. Έχει βουίξει η Ευρώπη με πρωτοσέλιδα σε μεγάλες κυκλοφορίας έντυπα, σε τηλεοπτικές εκπομπές, ακόμη και σε ραδιοφωνικά σατιρικά σκετσάκια(!) για τη χρεωκοπία της Ελλάδας. Δεν αντέχεται πλέον η κατάσταση. Τόση υποκρισία δεν έχω ξαναδεί. Σίγουρα τα έχουν κάνει θάλασσα οι κυβερνώντες στην Αθήνα (άδειασαν όλα τα ταμεία χωρίς να υπολογίσουν τίποτα και κανένα και εξαφανίστηκαν…), όμως, η κρίση έχει επηρεάσει κι άλλες χώρες, συν του ότι κανένα κράτος δεν είναι αγγελικά πλασμένο στην Ευρωζώνη. Αναρωτιέμαι τι επιδιώκουν τα ευρωπαϊκά ΜΜΕ με αυτή την υπέρπροβολή της κατάρρευσης της ελληνικής οικονομίας και σε ποιον απευθύνονται. Αν αφήσει προηγούμενο η Ελλάδα με έναν πιθανό διωγμό από την Ευρωζώνη, θα πρέπει να ακολουθήσουν σίγουρα και άλλοι…Συγνώμη, Ρίτσα, αν παρεκτράπηκα λίγο από το θέμα, αλλά δυστυχώς, στο σημείο που φτάσαμε, αν δεν ορθοποδήσει η οικονομία, τους τελευταίους που θα θυμηθούν ή θα προσέξουν σε αυτό το κράτος εν απουσία, είναι τους διανοούμενους…
Κάθε φορά που τίθεται το ζήτημα: » ο ρόλος των διανοουμένων στην επίλυση συγκαιρινών προβλημάτων», σκέφτομαι πως διολισθαίνουμε σε σόφισμα της λήψεως του αιτουμένου. Ζητούμε δηλαδή από ανθρώπους που δε γνωρίζουμε ποιοι είναι να παρέμβουν και να λύσουν με το μαγικό ραβδί γνώσεων και εμπειριών τους προβλήματα ανεπίλυτα εδώ και δεκατίες.
Δεδομένης της θρυμματιστικής κατάτμησης των τομέων του επιστητού, είναι πολύ δύσκολο να οριστεί με σαφήνεια ο πνευματικός άνθρωπος. Είναι ο καθολικός άνθρωπος («homo universalis») της Αναγέννησης που είχε κλασική, μαθηματική και καλλιτεχνική παιδεία; Είναι οι κοινωνικοοικονομικοί επιστήμονες, τύπου Μαρξ ή Καστοριάδη, που προτείνουν οικονομικά υποδείγματα και, μερικότερα, λύσεις σε διάφορα ζητήματα οικονομικής ή κοινωνικής φύσεως; Προσωπικά θεωρώ πως ο τελευταίος ατόφιος πνευματικός άνθρωπος που ανέδειξε η Ελλάδα ήταν ο Κορνήλιος Καστοριάδης.
Σε κάθε περίπτωση, συμφωνώ πως φαραωνικές πληγές για το ποιόν της ελληνικής κοινωνίας είναι η τηλεόραση και ο εθνικισμός.
Στο θέμα τώρα των χρόνιων προβλημάτων της ελλάδας, δε νομίζω ότι χρειάζεται κάποιος θεωρητικός ή μη επιστήμονας να δώσει λύση. Σαπίλα, τεμπελιά, προχειρότητα, ανευθυνότητα και ευθυνοφοβία μας μαστίζουν κι όχι stricto sensu «system failure». Όλα εκρέουν από το βόθρο και βόρβορο που λέγεται ελληνική παιδεία.
Καλό βράδυ!
@αδαμαντία,εγώ να δεχτώ ότι συμφωνείς αλλά αν πάω λίγο μακρύτερα εξακολουθείς;
Το ζήτημα είναι εάν μπορεί να ανθίσει να επινοήσει να εφεύρει ιδέες και συναισθήματα ο διανοούμενος εκτός της σκιερής πολιτικής! Πιθανόν ναι εάν συμφωνεί κανείς ότι την αναζήτηση κηρύτουν ανέκαθεν τα παιδιά και οι σα λοί.
@sylas, καλοί οι αφορισμοί αλλά τι φταίει ο βόθρος όσο ο άνθρωπος τρώει; Μια χαρά είναι τα σχολεία αλλά πως γίνονται καλύτερα εκεί είν’ ο ρόλος τού διανοούμενου στην εποχή των νέων μαζικών τεχνολογιών-ΜΜΕ, δικτύου ή τηλεόρασης. Να ρωτήσω εάν συμφωνείς να αφιερώνονται δυό ώρες εβδομαδιαίως σε ζωντανή συζήτηση των πρωϊνών εκπομπών; Ναι ή Οχι; Το σχολείο πρέπει να μαθαίνει and in sitou όχι μόνο γνώση κατεψυγμένη.
Η μόνη ελπίδα που αχνοφαίνεται στον ορίζοντα είναι η κατάσταση εκείνη στην οποία οι εγχώριοι ιθαγενείς θα σταματήσουν να αποκοιμούνται κατάκοποι μπροστά σε μια τηλεόραση που τους μακελεύει τη ζωή, ύστερα από μια ολόκληρη μέρα στην εργασία τους. Όταν θα αρχίσουν να θεσμοθετούν οι ίδιοι τους »νόμους» για την ίδια τους τη ζωή, δηλαδή τι είναι σημαντικό και τι όχι, ποιές είναι οι δικές τους ανάγκες,προτεραιότητες κλπ. Όταν θα σταματήσουν να ετεροθεσμούνται από τους επιτήδειους των μέσων ενημέρωσης και θα θέτουν οι ίδιοι τις δικές τους προτεραιότητες αναγκών αυτονομούμενοι στο κάθε τι που τους αφορά. Όταν θα αρχίσουν να αμφισβητούν τα τηλεοπτικά δεδομένα και θα αρχίσουν να θέτουν ξανά ερωτήματα σε ήδη προαπαντημένες ερμηνείες. Όταν θα αμφισβητήσουν την ίδια τους την προσωπική διαδρομή.
Διαφορετικά θα τους κυβερνά (όπως τώρα) ο κλήρος και τα ΜΜΕ.
Και πότε θα γίνουν όλα αυτά; Ποτέ!
Καληνύχτα…
Υ.Γ Οι διανοούμενοι όπως αναφέρονται τα έκαναν (και μάλλον κάνουν ακόμη) όλα αυτά και είναι άδικο να τους καλούμε να κάνουν και κάτι για μας. Είναι εκεί με τα γραπτά τους, τις σκέψεις τους τα βιβλία τους και όλο τους το έργο. Δεν έχουμε παρά να απλώσουμε το χέρι μας και να τους »ρουφήξουμε».Είναι δική μας υπόθεση και μόνο εμάς αφορά. Αφού κλείσουμε πρώτα την τηλεόραση φυσικά.
Και πάλι καληνύχτα.
Για περισσότερες πληροφορίες κατανόησης του φαινομένου αναζήτησης λύσης εκτός του εαυτού μας προτείνω τη μελέτη της »Πτώσης» του Α.Καμύ.
@ δημητρης παν. μεντεσίδης
@ GB
@ Sylas
@Λεμέσια
Καλημέρα σε όλους τους φίλους και ευχαριστώ για τα σχόλιά σας.
Ολοι, αν δεν κάνω λάθος, καταλήγουμε ότι τα πάντα εξαρτώνται από την παιδεία του τόπου μας. Βαριές λοιπόν οι ευθύνες των ταγών πάνω στο θέμα. Νομίζω όμως ότι έχουμε κι εμείς μέρος της ευθύνης ως προς το πού έχουμε βρεθεί σήμερα- σε ποιά κατρακύλα, εννοώ. Πραγματικά χρειάζεται και εμείς να σκαλίσουμε λίγο το χώμα γύρω από τους διανοούμενους ( εδώ σηκώνει μεγάλη κουβέντα για το ποιός ανήκει σ αυτό τον κύκλο και ποιός παριστάνει οτι ανήκει) και να φυτέψουμε κάτι από τις δικές μας σκέψεις, μα και τις δικές μας προσδοκίες. Οι σπόροι με λίγο ποτισματάκι ανθίζουν, συνήθως.
Οσο για την τηλεοπτική τρομοκρατία, ε, ένα φαινόμενο είναι κι αυτό, όπως τόσα άλλα. Μήπως σε μας δεν πέφτει πάλι η ευθύνη να ξεδιαλύνουμε τον βλακώδη μύθο που το περιβάλλει ;
ΥΓ/ Λεμέσια, ειναι όπως τα λες, ας ελπίσουμε ότι θα τα καταφέρουμε. Η ελπίδα, ως γνωστόν, πεθαίνει τελευταία!!!!!
Φίλη Ρίτσα
Ας μου επιτραπούν κάποιες παρατηρήσεις. Ο διανοούμενος, ο πίσω από κλειστές κυβερνητικές πόρτες, έχει αφήσει πριν μπεί την ιδιότητά του στο portemanteau και έχει αποδεχθεί το ρόλο του τεχνοκράτη. Δεν νοείται διανοούμενος πίσω από κλειστές πόρτες. Εκεί εξυπηρετούνται συμφέροντα.
Επίσης ποιος άλλος ο ρόλος του πραγματικού διανοούμενου, από το να υπερασπίζεται τα πιστεύω του και τις ιδέες του, δημόσια, ενάντια σε όποια σκληρή και άδικη κριτική, που πράγματι υφίσταται και θα υφίσταται από συμφέροντα και λαϊκισμούς των ΜΜΕ
Η αλήθεια είναι ότι ζώντας στην εποχή του πιο βάρβαρου καπιταλισμού και της σύγχισης που έχει φέρει η κατάρρευση των ουτοπιών, η διανόηση βρίσκεται σε εποχή νέων αναζητήσεων που ακόμα ίσως δεν αισθάνεται έτοιμη να τις θέσει προς συζήτηση. Αυτό όμως δεν δικαιολογεί την απουσία της σε ζωτικά κοινωνικά και πολιτικά ζητήματα, όπου ο λόγος της πάντα έπαιζε σημαντικό ρόλο. Εδώ μπαίνει ένας στρουθοκαμηλισμός, άγνωστος σε παλιότερες εποχές αλλά θα τολμήσει να το ερμηνεύσει κανείς σαν προσαρμογή στον ατομισμό της εποχής μας.
@Γιάννης Σκληβανιώτης
ευχαριστώ πολύ για το σχόλιο. Σημαντική η τοποθέτηση σας και εν πολλοίς με βρίσκει σύμφωνη. Η διανόηση διανύει περίοδο ισχνών αγελάδων για τους γνωστούς λόγους, πρώτον. Δεύτερον, υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι έδωσαν την εικόνα του διανοούμενου αλλά προτίμησαν ρόλους συμβούλου και τρίτον και σπουδαιότερο στην εποχή μας είναι σχεδόν ντροπή να λες ότι ανήκεις σε αυτή τη συνομοταξία, καθότι ο λαϊκισμός είναι τόσο διάχυτος που ελάχιστα μπορεί να σου συγχωρήσει. Και φυσικά ούτε κατ διάνοια να του παριστάνεις τον πνευματικό άνθρωπο ή τον καθοδηγητή -διανοούμενο.
Κατά τα λοιπά, μου αρέσει να θέτω τέτοια θέματα για να βλέπω και τις αντιδράσεις των φίλων-σχολιαστών
Καλό Σ/Κ
«Συμπαθούσε όμως τους διανοουμένους που ζούσαν στην αφάνεια, έγραφαν σε σκοτεινά δωμάτια και πολλοί έφευγαν απ ‘τη ζωή ατιμασμένοι και πάντως όχι δοξασμένοι».
Δεν υπάρχουν τέτοιοι διανοούμενοι σήμερα! Σήμερα οι διανοούμενοι πληρώνονται καλά και υποστηρίζουν το στάτους κβο τους και το σύστημα. Βουτάνε και διάφορα κονδύλια απο τον πακτωλό της Ε.Ε. για να κάνουν …»έρευνα» κάτι παρόμοιο με το πίστευε και μη ερεύνα ή ερεύνα και μη ψάχνεις.
Οταν δε, ΔΕΝ υποστηρίζουν το σύστημα που τους νταντεύει ποικιλοτρόπως, αυτομάτως κατατάσσονται σε ΜΗ διανοούμενους, λαϊκιστές (τι ωραία λέξη, από μόνη της τα λέει όλα, δεν χρειάζεται να πω τίποτα άλλο, αλλα θα συνεχίσω) ακροδεξιούς, εθνικιστές (οποία βρισιά) ψευτοπατριώτες (σύντομα θα μας βρίζουν κατευθείαν σε πατριώτες), ανιστόρητους, αμόρφωτους, απολίτιστους, εγωϊστές, κομπλεξικούς και βάλε.
Και για να τελειώσω: Δηλαδή, όλοι αυτοί που ασχολούνται με την κ. Δραγώνα και την παρέα της, ΜΕ ΤΙ ΚΡΙΤΗΡΙΟ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΔΙΑΝΟΟΥΜΕΝΟΙ; Δεν είναι ο Μίκης διανοούμενος; Όταν όμως υποστήριξε την Κυβέρνηση Σημίτη στην υπόθεση Οτσαλάν (και καλά έκανε το εννοώ)ήταν διανοούμενος, ενώ σήμερα δεν είναι;
Ούτε ο Καραμπελιάς δεν είναι διανοούμενος που έχει γράψει ενα σωρό βιβλία;
Τώρα θα μου πείς, εδω κινδυνεύουμε να κηρύξουμε στάση πληρωμών και θα ασχοληθούμε με τα εθνικά ζητήματα;
Αλλα αγαπητή μου, αν τώρα δεν μας απασχολήσει η ενότητα του λαού μας ΠΟΤΕ ΘΑ ΜΑς ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙ;;
Και αν δεν υπάρχει εθνικό όραμα, πως θα μπορέσουμε να ξεπεράσουμε μια ενδεχόμενη κατάρρευση;
Και κάτι ακόμα: Ποιοί ευθύνονται για την κρίση; Μήπως ο λαός ο αμόρφωτος; ή μήπως αυτοί οι διανοούμενοι που δεν δουλεύουν στα σκοτεινά, αλλά στα γυαλιστερά γραφεία τους και κινούνται στα αστραφτερά αυτοκίνητα τους.
Καλημέρα φουριόζα μου, καλημέρα….
Πιστεύω ότι πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας στο να βγούμε από το τέλμα. Κι άμα βγούμε, να δούμε και τα άλλα. Πιστεύω ότι δεν είναι κατάλληλη στιγμή για ΄τέτοιες συζητήσεις και τέτοιες αντιπαραθέσεις. Και ούτε θεωρώ ότι η κάθε κυρία Δραγώνα θέλει να αρθρώσει διαφορετικό λόγο. Ούτε θεωρώ ότι ο Μίκης λέει κάτι περίεργο. Απλώς όλα αυτά είναι άκαιρα. Αυτό λέω και είμαι σαφής.
ΟΣΟ για τους διανοουμένους, γνωρίζω ότι σε πολλά μέρη του κόσμου έχουν σοβαρό λόγο να αρθρώσουν και το κάνουν με τον άλφα ή το βήτα τρόπο.Και φυσικά, παρ ότι υπάρχουν τέτοιες περιπτώσεις ατόμων που παριστάνουν τους διανοούμενους και είναι στην ουσία παρατρεχάμενοι των εκάστοτε κυβερνήσεων, έχουμε πνευματικούς ανθρώπους που είναι κλειδαμπαρωμένοι, όχι στα σπίτια τους βεβαίως, αλλά στον εαυτό τους, γιατί έξω επικρατεί λαϊκισμός, άκρατος λαϊκισμός κι έτσι και βγουν να πουν κάτι,θα τους πάρουμε με τις πέτρες. Αυτή είναι η δική μου αλήθεια, μιας και στην Ελλάδα ο καθένας υποστηρίζει τη δική του αλήθεια.
Καλημέρα και φιλιά πολλά.
ρίτσα μου
δεν ξέρω αν είναι ‘καλύτερα’ να εκφράζουμε το γαμότο μας
ή να κρατιόμαστε μακρυά (αν και ανέφικτο…) .
είμαστε ντόπιοι μιας χώρας που ό,τι δεν καταλαβαίνει το χλευάζει.
σαν σκαλοπάτι για να φανεί καλύτερος.
δεν ξέρω πού ξεκινάει αυτή η λάθος τεχνική…
βλέπω σε πιο δημιουργικούς κύκλους
-για κει μπορώ να μιλήσω λίγο-
έναν τρόμο για την ΤΕΧΝΗ και ιδιαιτέρως για τον δημιουργό …
για την ‘άγνωστη γλώσσα’ .
και … δεν βλέπω προσπάθεια να καταλάβουμε .
μιλάει ο σκεπτόμενος και τον υποτιμούμε
δημιουργεί ο καλλιτέχνης και τον μεταφράζουμε σε εμπορικότητα
εκφράζεται ο νέος και τον εκμηδενίζουμε
λείπει ο ΣΕΒΑΣΜΟΣ . απο παντού .
και όλα αυτά τα λέω για δω
όχι γιατί μπορώ να υπογράψω ότι σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες είναι αξιοκρατικά όλα
αλλά γιατί θέλω να ελπίζω! ότι υπάρχει καλύτερο κι απλά (ακόμη) δεν το καταφέραμε .
σε φιλώ
χχχχχχχχ
maya
Καλησπέρα Μάγια μου. Ναι, περίπου αυτό θελω να πω και χαιρομαι που με βοηθάς. Γιατί ολοι είμαστε ξερόλες , επιθετικοί και μηδενιστικοί του άλλου. Είμαστε αραγε παντα ετσι ; Μάλλον, αν σκεφτούμε τί έκαναν οι προγενέστεροι ημών μεταξύ τους!
σε φιλώ
«Πιστεύω ότι πρέπει να ρίξουμε το βάρος μας στο να βγούμε από το τέλμα»
Αυτό είναι η πιο μεγάλη αλήθεια. Πάνω απ όλα αυτο ακριβώς είχα στο μυαλό μου όταν σου έγραφα όλα τα φουριόζικα. Πρέπει να βρούμε αυτα που μας ενώνουν και αυτα είναι όσα μισούν οι περί Δραγώνα.
Εχουμε πόλεμο, ιδιότυπο μεν, αλλά πόλεμο και χρειαζόμαστε ομοψυχία γιατι φιλενάδα, εγώ αρχίζω να φοβάμαι!
το επόμενο ποστ στο αφιερώνω εξαιρετικά
ευτυχώς ή δυστυχώς βλέπω ειδήσεις στο ΣΚΑΙ, και διατηρώ ψυχραιμία, κρίση, σύνεση και ανυσηχία, σε λογικές δόσεις. τα πράγματα είναι όντως άσχημα, αν και κατά την άποψη μου όλο αυτό μοιάζει με μια επιχείρηση που αλλάζει management και η νέα διοίκηση για να αποδείξει την αξία της πρέπει να στείλει κάποιους σπίτι. νομίζω ο φόβος και ο τρόμος είναι το τελευταίο που χρειάζεται ο έλληνας στην παρούσα φάση. μια ματιά στις εκπομπές του άλφα βέβαια φτάνει για να διαπιστώσει κανείς σε τι εποχή τρόμου ζούμε….. ένα σωρό ρεάλιτι νέου τύπου με πρωταγωνιστές ….. φουκαράδες, χρεωμένους, ταλαίπωρους εστιάτορες, ανθρώπους που ζουν σε σπίτια χωρίς βασικά είδη, … και η τηλεόραση έρχεται και τους σώζει!
πρώτα ο φόβος μετά η χείρα βοηθείας.
@ange-ta
Α, θα το περιμένω με χαρά. Νασαι καλα φιλενάς!
@»»»marizz
Γεια σου Μαριζάκι μου. Είσαι καλά ;
Ναι, δεν ειναι μονον ότι αλλαζει το μανατζμεντ κι ερχονται τα πανω κατω είναι και ο κίνδυνος να κλεισει η εταιρεια και ο κόσμος να βρεθεί στο δρόμο. ποιό δρόμο δηλαδή; στο λακκο με τα φιδια
Τί μπορεί να σημαίνει διανοούμενος ?
Ο διανοούμενος εμφανίζεται την περίοδο της Νεωτερικότητας και η γέννησή του συσχετίζεται με την εκκοσμίκευση της κοινωνίας, της πολιτικής και της κουλτούρας στην ευρωπαϊκή ήπειρο. Ο διανοούμενος είναι ένα άτομο του πολιτιστικού – δημιουργός ή διαμεσολαβητής – που αφήνει το πεδίο της επαγγελματικής του αρμοδιότητάς για να παρέμβει, με το κύρος του, σε υποθέσεις της δημόσιας σφαίρας. Δεν είναι ούτε μια απλή κοινωνικο-επαγγελματική κατηγορία, ούτε ένα απλό, ακατάβλητο πρόσωπο. Αντίθετα, πρόκειται για ένα στάτους που διαπερνάται από μια ατομική επιθυμία και που στρέφεται προς μια «δημόσια χρήση». Είναι πριν από όλα ένα άτομο της δημόσιας σφαίρας και η παρέμβαση του πρέπει να είναι, αμέσως, ολοφάνερη. Η λειτουργία του διανοούμενου είναι ουσιαστικά πολιτική.
Πιο απλά: ένας αστός που προσπαθεί να αλλάξει την αστική τάξη.
@Sylas
Η αστική τάξη είναι καλό ή κακό ?
ΓΕΙΑ
ςςς.ΗΕΛΛΑΣΨΑΡΤΟΟΝ.ΓΡ