Πρόεδρε, γειά σου!

Επιβιβάστηκε στο προεδρικό αεροσκάφος με τη βιάση ενός φοιτητή που έξι χρόνια τώρα δεν έχει πατήσει στο πανεπιστήμιο, έχει χάσει όλες τις εξεταστικές περιόδους και αιφνιδίως συνειδητοποιεί ότι πρέπει να πάρει το πτυχίο του! Ο πρόεδρος Μπους ξεκίνησε την περιοδεία του στη Μέση Ανατολή με την ελπίδα να αποκτήσει εκείνες τις περγαμηνές που θα του επιτρέψουν να αποχωρήσει από τον Λευκό Οίκο, όχι με τις γνωστές ρετσινιές της αποτυχίας, αλλά μ’ έναν λελογισμένο θρίαμβο που θα συνοψίζεται στην ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους… έστω και δίπλα στο τσιμεντένιο τείχος του Ισραήλ. Στο κάτω κάτω, το Παλαιστινιακό δεν υπήρξε ο πυρήνας των επιθέσεων της 11ης Σεπτεμβρίου; Εν πολλοίς, ναι. Επομένως, αυτό είναι το καυτό σημείο του πλανήτη που χρειάζεται άμεση και αποτελεσματική διευθέτηση, προκειμένου να απασφαλιστεί, επιτέλους, η βόμβα των εξτρεμιστών του Ισλάμ.

Αφελείς προσεγγίσεις για αφελείς υπηκόους. Τα πράγματα είναι πολύ πιο σύνθετα απ’ ό,τι θέλουν να τα παρουσιάζουν οι σύμβουλοι του προέδρου. Η διαρκής και αιμορραγική ενασχόληση της αμερικανικής κυβέρνησης με τον πόλεμο στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και η επιθετική στροφή της στο Ιράν δημιούργησαν ένα συμπαγή όγκο άλυτων ζητημάτων γύρω από το Παλαιστινιακό που δεν διαλύεται ούτε με μία ούτε με δύο προεδρικές επισκέψεις. Πίσω από το εύχαρες θέαμα των τηλεοπτικών χειραψιών και τη ρητορεία της στιγμής κρύβεται το πρόβλημα των αποκλεισμένων της Γάζας, η άρνηση του Ισραήλ να επιστρέψει στα πριν από τον πόλεμο του 1967 σύνορα, επιτρέποντας παράλληλα την επιστροφή των Παλαιστινίων προσφύγων. Κρύβεται όμως και η μητέρα όλων των διεκδικήσεων: η ιερή Ιερουσαλήμ. Eπομένως, ακούγεται μάλλον ανέξοδη η ευχή του προέδρου για την υπογραφή ώς το τέλος του έτους συνολικής συμφωνίας που θα οδηγήσει στην ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.

Η περιοδεία του Αμερικανού προέδρου, όμως, δεν εξαντλείται στο Ισραήλ και τη Δυτική Όχθη. Περιλαμβάνει σταθμούς στο Κουβέιτ, το Μπαχρέιν, τα Ε. Αραβικά Εμιράτα, τη Σαουδική Αραβία και την Αίγυπτο. Τα δεδομένα της περιοχής έχουν πλέον αλλάξει. Ο ιρακινός πόλεμος ψυχορραγεί, αλλά οι ΗΠΑ πρόλαβαν να… ανακαλύψουν τον καινούργιο εχθρό τους, το Ιράν, σε μια εποχή που το δολάριο πέφτει και οι Άραβες επενδύουν με ταχύτερους ρυθμούς στην Ευρώπη. Κάτω από αυτές τις συνθήκες, το επιτελείο του Τζορτζ Μπους επανασχεδιάζει τη στρατηγική του. Σήμερα όσο ποτέ στο παρελθόν χρειάζεται τη στήριξη των σουνιτών, μετριοπαθών Αράβων ηγετών, οι οποίοι δεν θα ήθελαν να βρεθούν αντιμέτωποι με τις ηγεμονικές διαθέσεις του Ιράν, αλλά που προτιμούν να πατούν πάνω σε δύο βάρκες. Δεν είναι τυχαία η πρόσκληση που απηύθυνε τον περασμένο μήνα ο βασιλιάς της Σαουδικής Αραβίας προς τον Ιρανό πρόεδρο Αχμεντινετζάντ να παρακολουθήσει τις εργασίες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου -πάλαι ποτέ αντιιρανικό κλαμπ- ενώ στη συνέχεια τον κάλεσε στη Μέκκα. Και φυσικά ο Αχμεντινετζάντ είπε «ναι» σε όλα.

Τώρα, φημολογείται ότι ο πρόεδρος Μπους θα αφιχθεί στις 14 Ιανουαρίου στο Ριάντ της Σαουδικής Αραβίας κομίζοντας «δώρα», που συνίστανται στη μελλοντική υπογραφή συμφωνίας για την πώληση όπλων, αξίας 20 δισ. δολαρίων.

Το κουβάρι της Μέσης Ανατολής πολλοί Αμερικανοί πρόεδροι επιχείρησαν ώς σήμερα να ξετυλίξουν. Άκαρπες απέβησαν, όμως, όλες οι προσπάθειες. Τι είναι αυτό, επομένως, που επιτρέπει στο επιτελείο Μπους να πιστεύει ότι κρατάει το κοκαλάκι της νυχτερίδας;

(Δείτε αυτό το site.Εχει ενδιαφέρουσες φωτογραφίες ).

ριτς

Δημοσιεύθηκε στην Καθημερινή στις 9-1-2008