Συμμετέχοντας στο παιγνίδι που το Χαμομηλάκι όρισε και είδα στον Αλλουφάνιο τον εκλεκτό:
Οι γενιές των ανθρώπων. Ο,τι μπορεί ένας αδιάφορος φακός να παγιδεύσει στη μνήμη του. Ο,τι ο σημερινός άνθρωπος μπορεί να παρουσιάσει ως ένα κομμάτι της ζωής του, ατομικό ή οικογενειακό. Κι ύστερα ; Α, νάναι καλά οι αναρτήσεις του μέλλοντος….
ριτς
Πρόσωπα - Ρίτσα Μασούρα 
«παγωμένα» πρόσωπα -ευτυχώς, οι αναμνήσεις μας τα συμπληρώνουν και τα ζωντανεύουν ….
🙂
Φιλιά Ριτσάκι μας, καλό ΣΚ!
καλά η μεσαία φωτογραφία όλα τα λεφτά!!!
Δεν ξέρω αν είσαι εσύ στην 1η φωτογραφία, αλλά σαν έκφραση (μεγεθύνοντάς την) κάπως έτσι σε φαντάζομαι…
@ zalmoxis, [σκύψε να σου πω στ’ αυτί, μην ακούσει που την «καρφώνω» :η Ρίτσα είναι στην πρώτη -κι έτσι είναι, ακόμα 😉 ]
Καλημέρα είπα; 🙂
@ Νατασσακι….
Γυρισα, εντάξει ;
@zalmoxis…
αυτη η φιλενάδα μου δεν σουπε ότι ειμαι κουκλάρα, όμως. Τόκρυψε γιατί ζηλεύει σε λεω…
@ Παυλος ….
ειναι ο αδελφός καλε.
Πείτε μου γιατί πάντα σε τέτοιες φώτος, διακρίνω μια αυθεντικότητα και αξίες που σήμερα θεωρώ ότι τις έχουμε χάσει??
xμμμ τι θέλεις να πούμε δηλάδη ‘ιδια είσαι λές και δεν περάσανε τα χρόνια από πάνω σου!
να το μαρτυρήσω κιόλα ότις ήρθες στο Public με το συνολάκι της δεύτερης φωτογραφίας 😉 🙂
@Busy Bee Τί να σου πω τώρα; Η αυθεντικότητα φαντάζομαι ότι ειναι διαχρονική υπόθεση. Αλλά το ξέρεις, η ασπρόμαυρη φωτογραφία έχει κάτι μακρυνό και ενδεχομενως αθώο. Ισως γιατί συνδέεται με παιδικά χρονια κάποιων, ίσως γιατί παραπέμπει στα χρόνια της αθωότητας… λέω, ισως….
@@@@@ Penelope
take it easy my beloved!!! συγγνώμη για τις αγγλικούρες μου, αλλά όλοι ξέρουν ότι ειναι η αφεντομουτσουνάρα μου στην πρώτη και ότι ειναι πολυ πιθανό …λογω ιδιοσυγκρασίας να εχω εμφανιστεί στο Παπλικ με το συνολάκι του αδελφού μου. Το τριτο ειναι το μεγαλο μου παιδί, βεβαίως, βεβαίως….
Πάντως, το ξεφουρνισε το αθλιο το Νατασσάκι . Την έτρωγε ο…..
φιλια και αγαπη καλή μου
τς τς τς!
:ppp
😆 😆
(και το παιδί, γλυκας 😉 )
(στο λέω από κοντά ότι είσαι κούκλα!!! 😀 )
Πολύ ωραίες οι φωτογραφίες Ρίτσα μου. Συγκινήθηκα μπορώ να πω.
@ νατασσάκι….
μμμ, μ ‘ αρέσει που παραμυθιαζόμαστε και μεταξύ μας!
@ Meropi
σ ευχαριστώ Μεροπάκι.Ακόμη κι εγώ συγκινούμαι λίγο, γιατί τα χρόνια περνούν τα σκασμένα.Κι εμείς ανεβαίνουμε όλο και πιο συχνά στην κορφή του λόφου.Κοιτάμε κάτω στον κάμπο και δεν διακρίνουμε καν εκείνο που υπήρξαμε κάποτε. Ισως γιατί μας τρομάζει η ιδέα.
νασαι καλα
Δεν μπορώ να μη το πω…
Ομορφόσογο είστε.
Φήμες λένε ότι όταν ο Μαρκόπουλος είδε την πρώτη φωτογραφία εμπνεύστηκε το τραγούδι » το κορίτσι με το κορδελάκι»
😉
@Allu Fun Marx….
φημες καρδιά μου, φήμες… Σε ευχαριστούμε, όχι πως να το παινευτούμε δηλαδή… να σου πει η κοινή μας φίλη.
φιλια,καλή Κυριακή
κούκλα και τότε και τώρα… με οποιαδήποτε περιβολή 🙂
@@ Meniek,,,,
η αφεντιά μου ειναι η πρώτη, η δευτερη ο αδελφός μου και η τριτη ο μεγαλος γιός μου.Οι γενιές που λεμε….
Σ ευχαριστώ για τα καλα σου λόγια. Τί να πω….. Το Νατασσάκι το ξέρει ;
Σας ετοιμάζω από βρομάδα Λειβαδίτη , ποίηση και ξερό ψωμί Ενας αποτελεσματικός τρόπος για να μην σκεπτόμαστε τις οικονομικές κρίσεις του ενός και του άλλου και για να μην προφέρουμε συχνά αυτό το …golden boy, γιατί μου κάθεται κάπως.Εχω μια δυσκολία στην κατάποση…
Πόσο «ίδιες» είναι οι φωτογραφίες, όταν είμαστε μωράκια;Αυτό σκέφτηκα και αν τελικά οι έγχρωμες πούρθαν αργότερα στην ζωή μας, κάνανε και πιο χρωματιστή την ζωή.
Γλύκα, νοσταλγία και ομορφιά, πόσο τάχουμε ανάγκη…
Νάσαι καλά, που το προσέγγισες έτσι.
Την ζεστή μου καληνύχτα.
@@anepidoti
και τη δική μου ζεστή καληνύχτα.
ριτς
Αχ αυτές οι … κορδέλες στα μαλλιά …
Αντικείμενο θαυμασμού απ’ τα κορίτσια , αντικείμενο κοροϊδίας απ’ τα αγόρια ….
Πολύ σε χάρηκα .
@silia….
γεια σου γιατρίνα μου φοβερή. Νάσαι καλά. Σ\ ευχαριστώ πολύ. Καλή Κυριακή
Ριτς μας
Τα κομμάτια της ζωής σου είναι στη θέση τους.
Συγχαρητήρια
Το χαμομηλάκι
@hamomilaki….
εμεις ευχαριστούμε πολύ για την πρόταση και την ευκαιρία.
φιλια πολλά
Ριτσάκι, Θεική! Καλέ κούκλα λέμε! Και τί μπρίο, τί σαγήνη… καθόλου δεν άλλαξες! Αχ αυτές οι παλιές παιδικές φωτο, πόσο με συγκινούν! Σε γλυκοφιλώ, μου έφτιαξες το βράδυ!
alef….
μικρο μου αλεφακι θασκαγα αν δεν περνούσες τα πεις τα δικά σου τα ανακουφιστικά/. Ευτυχώς , τωρα ειμαι κι εγω καλύτερα…φιλια μικρο μου ριτς
Υπεροχη φατσουλα…
Μπραβο και στο χαμομηλακι για την ιδεα!
Τι όμορφο ξύπνημα και πόσο τόχα ανάγκη!Καλημερούδια.
Απολινέ, Ζακόμπ και Σαλμόν ζήλευαν τις πρωτιές που έδινε ο Πικάσο στον έναν ή στον άλλον…
Κάτι που καθόλου δεν γνώριζα για την προσωπικότητα του λατρεμένου, και όχι μόνο σε επίπεδο καλλιτεχνικό, Πικάσο.Πόσο πατροκτόνο να τον θεωρήσω, όταν οι ίδιοι οι «γονείς ζηλεύουν» και ανταγωνίζονται την δημιουργικότητά του, ενώ θάπρεπε να καμαρώνουν…Άλλωστε ΚΑΙ αυτό δεν είναι τέχνη; Nα παίρνεις την σκυτάλη και να δρομολογείς καινούριες διαδρομές, μέσα στην εποχή σου αλλά και μέσα από τις δικές σου απόψεις (πολιτικές, κοινωνικές, θρησκευτικές).
Πολλά είπα, βρε…και η πλάκα είναι πως θάθελα κι άλλα, αλλά καθόλου δεν γουστάρω τα…σεντόνια.
Μούφτιαξες το πρωϊνό και λίγο ξεμιζέριασα, μ’ όλα αυτά που μας πλακώνουν (ζωή, επιβίωση κ.λ.π.)
Φιλιά.